శివపురాణం శివుడే విష్ణువుతో సహా అన్నింట్నీ సృష్టించాడంటుంది!విష్ణుపురాణం విష్ణువే శివుడితో సహా అన్నింట్నీ సృష్టించాడంటుంది!దేవీభాగవతం ఆదిశక్తియే శివుణ్ణీ విష్ణువునీ సృష్టించిందని చెప్తుంది!హిందూద్వేషులు సంస్కృతం నేర్చుకుని అల్లరి చెయ్యక ముందే వీట్ని సమర్ధించి పారెయ్యాలి - వేదం అబద్ధం చెప్పదని కూసేశాను, ఇప్పుడెట్లా?

హైందవేతరులకే కాదు హిందువులకి కూడా ఇది భూగోళం బద్దలయ్యేటంత పెద్ద సందేహమే!అయితే, అసలు ఇంతమంది దేవుళ్ళు అవసరమా?సృష్టికర్త ఒకడే అని చెప్తున్నప్పుడు ఆ ఒక్క సృష్టికర్తనే పూజించితే సరిపోతుంది కదా, ఇంతమంది సృష్టికర్తల్ని చూపించి గందరగోళంలో పడెయ్యటం దేనికి?మళ్ళీ ఆ  గందరగోళం నుంచి బయట పడెయ్యటానికి కొంతమంది గురుత్వం వహించడం దేనికి?

దీనికి సరైన సమాధానం చెప్పబోయేముందు హిందూమతం గురించి ఒక పరమసత్యం చెప్పాలి - ఇది ఒక మతం కాదు,ఒక పవిత్ర గ్రంధం లేదు,ఒక ప్రత్యేకమైన మార్గం లేదు!ఇది ఎలా సాధ్యపడింది?శంకర మతం,రామానుజ మతం,మధ్వ మతం,  జైన మతం,బౌద్ధ మతం వంటివి ఉన్నాయి కానీ అవి కాక ఇతరులు పాటించే దానిని వైదిక ధర్మం అంటారు.పైన చెప్పిన మతాలు కూడా వేదం నుంచే కొంత భాగాన్ని తీసుకుని తమ సొంత మార్గాన్ని ఏర్పరచుకున్నాయి. అబ్రహామిక్ మతాల వారి దృష్టిలో నాస్తికత్వం అంటే దేవుడు లేడని అనటం, కానీ సనాతన ధర్మం  నాస్తికత్వం  అనే పదానికి ఇచ్చిన నిర్వచనం ప్రకారం వేదం పరమ ప్రమాణం అని అంగీకరించకపోవటం కాబట్టి జైనం, బౌద్ధం, అజీవకం,కాపాలికం వంటివాటిని నాస్తిక మతాలు అని కూడా అంటారు.అయితే పునాదిని బట్టి ఇవి కూడా సనాతన ధర్మంలోని శాఖల వలె అమరిపోయినాయే తప్ప ఆధిక్యత కోసం పరస్పర దూషణ హననాదులు చేసుకోలేదు!

సనాతన ధార్మిక సాహిత్య సృష్టికర్తల యొక్క ప్రధాన ఉద్దేశం అబ్రహామిక్ మతాల వారి వలె అందరినీ తీసుకెళ్ళి ఒక్కరికో లేక కొందరికో బానిసల్ని చెయ్యడం కాదు గనక మానవులకి నిజమైన భద్రతనీ శాంతినీ పురోభివృద్ధినీ ఇచ్చే సామాజిక వ్యవస్థ గురించి శోధించారు, సాధించారు. పూర్వ ఋషులు వారి నిశిత పరిశీలనతో మానవులే కాదు, సమస్త జీవుల లోనూ తమ ముందు ఉన్న అనేకానేకమైన వస్తువులలో భావాలలో లక్ష్యాలలో దేనిని స్వీకరించాలనే విషయంలో త్రిగుణాత్మకత కనిపిస్తుందని గమనించారు.

ఐన్స్టీన్ ప్రకృతిలోని కొన్ని దృగ్విషయాలను పరిశీలించి చెప్పిన సాపేక్షతా సిద్ధాంతాన్ని సనాతన ధార్మిక సాహిత్య సృష్టికర్తలు ఆనాడే దర్శించారు, సమస్త విషయాలనూ ఆ రకమైన అవగాహనతోనే పరిశీలించారు.అయితే, ఆధునిక సాపేక్షతా సిద్ధాంతంలోని కాంతివేగం వలె సనాతనులు "మార్పు అనివార్యం!" అని ఒక శాశ్వత సత్యాన్ని ప్రతిపాదించారు.తామసం, రాజసం, సాత్వికం అనే మూడు గుణాలు మానవులలోనే కాదు ప్రతి జీవిలోనూ ఉంటాయి.అయితే  ఏదో ఒక గుణం అధిక స్థాయిలో ఉంటుంది.తన ముందు ఉన్నవాటిలో దేన్ని తీసుకోవాలి,తను ఏ పని చెయ్యాలి,తనకు ఏది సంతోషాన్ని కలిగిస్తుంది అనే రకరకాల అంశాలకు సంబంధించి ఆయా ప్రవృత్తులు గలవారి అనుభూతులూ ఆపేక్షలూ భావాలూ లక్ష్యాలూ పూర్తి వైవిధ్యంతో నిండి ఉంటాయి.

వ్యక్తి->వ్యష్ఠి->సముష్ఠి జీవనం సుఖవంతం కావాలంటే ఇతర వర్గాలన్నిటినీ నాశనం చేసి ఒక వర్గాన్ని మాత్రమే మిగిలించడం. ఇతర మతాలన్నిటినీ నాశనం చేసి ఒక మతాన్ని మాత్రమే మిగిలించడం. ఇతర కులాలన్నిటినీ నాశనం చేసి ఒక కులాన్ని మాత్రమే మిగిలించడం. ఇతర కుటుంబాలన్నిటినీ నాశనం చేసి ఒక కుటుంబాన్ని మాత్రమే మిగిలించడం పరిష్కారం కానే కాదు - అసలు అలాంటిది వాస్తవ ప్రపంచంలో సాధ్యపడదు కూడా!సువిశాల ప్రజాసమూహాన్ని ఒక్క తాటి మీద నడిపించాలంటే సమూహంలోని ఈ మూడు ధోరణులనీ పట్టించుకుని ఎవరికి ఏది ఇస్తే సంతోషంగా ఉంటారో వారికి అది ఇవ్వగలగటమే సమర్ధవంతమైన ప్రభులక్షణం అవుతుంది, కదా!

అందుకే సనాతన ధర్మం ఒకే లక్ష్యాన్నీ ఒకే మార్గాన్నీ ఒకే అంశాన్నీ ప్రజల ముందు ఉంచలేదు.తను ఇవ్వగలిగిన అన్ని ప్రత్యామ్నాయాలనీ ఇచ్చి ఏదో ఒకటి తీసుకోమనడం గొప్ప విషయమే తప్ప తప్పుడు ధోరణి ఎంతమాత్రం కాదు.ఇప్పుడు మనముందు కొన్ని కీలకమయిన ప్రశ్నలు ఉన్నాయి.

వేదం శివుడే సృష్టికర్త అని చెప్పిందా?
సోమః పవతే జనితా మతీనాం జనితా దివో జనితా పృధివ్యాః|
జనితాగ్నేర్జనితా సూర్యస్య జనితేంద్రస్య జనితోత విష్ణోః||
ఋగ్వేదం 9.86.5

పదార్ధ తాత్పర్యం:(సోమః)ఆ సర్వోత్పాదకుడగు పరబ్రహ్మ (పవతే) అన్నిటిని పవిత్ర పరచును,(జనితా మతీనాం) జ్ఞానముల నుత్పన్న పరచును, (దివో జనితా) ద్యులోకము నుత్పన్న పరచును, (పృధివ్యా జనితా) పృధివి నుత్పన్న పరచును, (అగ్నేర్జనితా)అగ్ని నుత్పన్న పరచును, (సూర్యస్య జనితా) సూర్యు నుత్పన్న మొనర్చును (ఉత) మరియు (విష్ణోః జనితా) జ్ఞానయోగుల నుత్పన్న పరచును మరియు (ఇంద్రస్యజనితా) కర్మయోగుల నుత్పన్న పరచును.

భావార్ధ ప్రతిపత్తి:ఈ మంత్రమున పరమాత్మ యొక్క సర్వకర్తృత్వం  నిరూపించబడినది సోమ నామం శివుణ్ణి సూచిస్తున్నది గనక ఇది శివపురాణం వేదసమ్మతమేనని తెలియజేస్తున్నది.
కాబట్టి శివపురాణం - వేదం ఒకదానితో ఒకటి విభేదించటం లేదనీ శివపురాణం శివుడే సృష్టికర్త అని అనడాన్ని వేదం సమర్ధిస్తున్నదనీ నిరూపణ అయింది, కదా!

వేదం ఆదిశక్తియే సృష్టికర్త అని చెప్పిందా?
ఆరావీదంశుః సచమాన ఊర్మిణా దేవావ్యం మనుషే పిన్వతి త్వచం|
దదాతి గర్భమదితేరుపస్థం ఆ యేన తోకం చ తనయం చ ధామహే||
ఋగ్వేదం 9.74.5

పదార్ధ తాత్పర్యం:(ఊర్మిణా)తన ఆనంద తరంగములతో (సచమానః) కూడియున్న (అంశుః)సర్వవ్యాపకుడగు ఆ పరమాత్మ (ఆరావీత్) సదుపదేశము నిచ్చుచున్నాడు. మరియు (మనుషే) మనుష్యుల కొరకు (దేవావ్యం) దైవభావము నుత్పన్నపరచు శరీరమును (పిన్వతి) పుష్ఠి పరచును మరియు (అదితేరుపస్థే) ఈ పృధివిపై (గర్భ) నానావిధములగు ఓషధులను ఉత్పన్నపరచు గర్భమును (ఆదధాతి) ధరించును.(యేన) దేనిచే (తోకం) దుఃఖములను నాశనమొందించునట్టి (తనయం) పుత్ర పౌత్రాదులను (ధామహే) మనము ధారణ మొనర్చవలెను.

భావార్ధ ప్రతిపత్తి:పరమాత్మ కృప చేతనే సత్కర్మ లొనర్చువారికి వ్యాధిరహితమగు దివ్యశరీరము లభించును.దీనిచే వారు సత్సాంతానమును పొంది ఈ ప్రపంచములో అభ్యుదయశీలురు కాగలరు.ఈ మంత్రంలోని కార్యకారణఫలితసంబంధం నిరూపించబడిన అదితి గౌరికి గల అనేక నామాల్లో ఒకటి కాబట్టి ఇది దేవియే సృష్టికర్త అని చెబుతున్నది.

గౌరీర్మిమాయ సలిలాని తక్షత్యేకపదీ ద్విపదీ సా చతుష్పదీ|
అష్టపదీ నవపదీ బభూవుషీ సహస్రాక్షరా పరమే వ్యోమన్
ఋగ్వేదం 1.164.41

పదార్ధ తాత్పర్యం:(గౌరీః)గౌరవర్ణాః (మిమాయ) శబ్దాయతే (సలిలాని) జలానీన నిర్మలాని వచనాని (తక్షతీ) (ఏకపదీ)ఏకవేదాభ్యాసినీ (ద్విపదీ)అభ్యస్తద్వివేదా (చతుష్పదీ) చతుర్వేదాధ్యాపికా (అష్టాపదీ) వేదోపవేద్విద్యాయుక్తా (నవపదీ) చతుర్వేదోపవేదవ్యాకరణాదిశిక్షాయుక్తా (బభూవుషీ) అతిశయేన విద్యాను భవంతీ (సహస్రాక్షరా) సహస్రాణి అసంఖ్యాతాస్యక్షరాణి యస్యాః సా (పరమే) సర్వోత్కృష్టే (వ్యోమన్)వ్యోమనద్వ్యాప్తే

అన్వయ భాష్యం:హే స్త్రీపురుషా యైకపదీ ద్విపదీ చతుష్పదీ అష్టాపదీ నవపదీ బభూవుషీ సహస్రాక్షరా సతీ పరమే వ్యోమన్ ప్రయతతే గౌరీర్విదుషీర్మిమాయ సలిలానీన తక్షతీ సా విశ్వకళ్యాణకారికా భవతి.

భావార్ధ ప్రతిపత్తి: ఏ స్త్రీలు ఒక్క వేదమును మాత్రము అభ్యసించిన గానీ లేక రెండు వేదములను నేర్చిన గానీ లేక నాల్గు వేదములను చదివిన గానీ లేక నాల్గు వేదములు నాల్గు ఉపవేదముల యందు శిక్షణ పొందిన గానీ లేక నాల్గు వేదములు, నాల్గు ఉపవేదములు, వ్యాకరణాది విద్యలను అభ్యసించిన గానీ గౌరీ యని పిలువబడుచు మృధుభాషులై అవిద్యను పోగొట్టి విశ్వమునకు శాంతిని ప్రసాదించగలరు.


ఇక్కడ సృష్టికి ఆధారభూతమైన వేదవిద్యలకు మూలం గౌరి అని చెప్పడమే కాకుండా వేదం చదివిన స్త్రీలు కూడా గౌరీ సమానులు కాగలరని చెప్పడం వల్ల ఏమి తెలుస్తున్నది?ఆడవాళ్ళని వేదం చదవనివ్వలేదని కొందరు విమర్శించడం  తప్పు కదా!
కాబట్టి దేవీభాగవతం - వేదం ఒకదానితో ఒకటి విభేదించటం లేదనీ దేవీభాగవతం శక్తియే సృష్టికర్త అని అనడాన్ని వేదం సమర్ధిస్తున్నదనీ నిరూపణ అయింది, కదా!

వేదం విష్ణువే సృష్టికర్త అని చెప్పిందా?
సహస్రశీర్షం దేవం విశ్వాక్షం విశ్వసంభువం
విశ్వం నారాయణం దేవ మక్షరం పరమం పదం
విశ్వతః పరమాన్నిత్యం విశ్వం నారాయణం హరిం
విశ్వమేవేదం పురుషః తద్విశ్వ ముపజీవతి
ఋగ్వేదం - నారాయణ సూక్తం

దీనిని వ్యాఖ్యానం అఖ్ఖర్లేదనుకుంటాను.చాలా స్పష్టంగా విష్ణువు యొక్క గొప్పదనాన్ని చెప్తున్నది.
కాబట్టి విష్ణుపురాణం - వేదం ఒకదానితో ఒకటి విభేదించటం లేదనీ విష్ణుపురాణం విష్ణువే సృష్టికర్త అని అనడాన్ని వేదం సమర్ధిస్తున్నదనీ నిరూపణ అయింది, కదా!


శివుడే సృష్టికర్త అనే శివపురాణాన్నీ విష్ణువే సృష్టికర్త అనే విష్ణుపురాణాన్నీ శక్తియే సృష్టికర్త అనే దేవీభాగవతాన్నీ సమర్ధించడం అంటే వేదం ఏ ఎండకా గొడుగు పడుతున్నట్టు కాదా!కాదు, ఎందుకంటే వేదం పరమ పవిత్రమని చెప్తున్న ఓంకారం ఈ ముగ్గురికీ అనుసంధానించింది గనక  వారిలో ఒకరు అధికులూ మిగిలిన ఇద్దరూ అల్పులూ అని చెప్పటం అసాధ్యం!

“స యద్ ధృవం దిశం అను వ్యచలద్ విష్ణుర్ భూతానువ్యచలద్ విరజం అన్నదిం కృత్వా |” (అధర్వ వేదం 15:14:5) అన్న మంత్రం “వ్రత్య నామధారియైన శివుడే కదాచిత్ లీలావినోదియై విష్ణు రూపమును దాల్చి విరజ అనే అన్నద స్వభావం గలిగిన శక్తిస్వరూపాన్ని సృష్టించాడు” అని స్పష్టం చేస్తున్నది. ఋగ్వేదం 9.74.5 ప్రకారమే అదితి గర్భంలో బీజాన్ని ఉంచి సంతానకారకుడౌతున్నది సోముడే అని తెలుస్తున్నది కదా! “నమో జ్యేష్ఠాయ చ కనిష్ఠాయ చ | నమః పూర్వజాయ చ పరజాయ చ | నమో మధ్యమాయ చ పాగల్భాయ చ |” (యజుర్వేదంలోని శ్రీ రుద్ర అనువాకం-6) అనే మహావాక్యం “ఒకేసారి జ్యేష్ఠుని గానూ కనిష్ఠుని గానూ ఉండగలిగిన వానికి నమస్కారం. ఒకేసారి పూర్వజుని గానూ పరజుని గానూ ఉండగలిగిన వానికి నమస్కారం. ఒకేసారి మధ్యస్థుని గానూ గర్భస్థుని గానూ ఉండగలిగిన వానికి నమస్కారం” అని కీర్తిస్తున్నది దేవి యొక్క మూడు అండాల నుంచి ప్రభవించిన త్రిమూర్తులనే కానీ ఎవడో వల్లకాట్లో రామనాధాయ కొడుకుల్ని కాదు.ఈ రుద్రనమకం ప్రకారం ఆ త్రిమూర్తులలోనూ ఉన్నది ఒకే పరబ్రహ్మ అన్నది నిరూపణ అయినట్లే కదా!వేదం శివుడు,విష్ణువు,శక్తి అని పేర్లు పెట్టి పొగిడినది ఒకే పరతత్వాన్ని అని అర్ధం అయింది గనక ఇంక పురాణ కధల విషయం చూడాలి.

ఉపనిషత్తులూ పురాణాలూ ధనుర్వేదం లాంటి ఉపవేదాలూ వేదాలకి కొనసాగింపు మాత్రమే తప్ప మరొకటి కాదు.వేదవ్యాసుడు అన్నిటినీ చదివి అర్ధం చేసుకుని విషయాన్ని బట్టి విభజించిన తర్వాతనే నాలుగు వేదాలు అయ్యాయి.అంతకుముందూ తర్వాతా సత్యాన్ని బట్టి చూస్తే వేదం ఒక్కటే.వేదం బీజరూపం కాబట్టి దానిని  అర్ధం చేసుకోవడం ఆ మంత్రద్రష్టల స్థాయిలో పాండిత్యం సాధించిన వారికి మాత్రమే సాధ్యం.ఆనాడు విద్య అంటే వేదవిద్యయే, ఆ విద్యని ఉపాధి కోసమో కీర్తి కోసమో నేర్చుకుంటూ ఉంటే కాలక్రమేణా వాటికి పనికొచ్చే భాగం మాత్రమే ఉండి మిగిలిన భాగం నశించి ఉండేది.అలా జరగకుండా ఉండటానికి పూర్వరుషులు రెండు మార్గాలను అనుసరించారు.అద్భుతమైన ధారణాశక్తి కలిగిన కొందరిని స్వాధ్యాయం పేరుతో నియోగించడం, వేదార్ధ ప్రతిపాదకాలైన పురాణ కధలని రచించి సామాన్య ప్రజలకు కూడా సమగ్రమైన వైదిక ధర్మాన్ని పరిచయం చెయ్యడం.

కధా సాహిత్యం అనగానే పాత్రల రూపకల్పన, సన్నివేశ కల్పన, సంవిధానం, నాటకీయత వంటి భావోద్వేగాలను రగిలించే అంశాలు ఉంటాయి.కధ అంటేనే జరగని దాన్ని జరిగినట్టు చెప్పడం,జరిగిన దాన్ని జరిగినట్టు చెప్తే అది చరిత్ర - ఈ తేడా కూడా తెలియని మూర్ఖులు హిందువుల పురాణ కధలలోని కల్పిత పాత్రల్ని వాస్తవ ప్రపంచంలోని వ్యక్తుల కింద ఫిరాయించేసుకుని వాళ్ళ మతగ్రంధాలు వాస్తవవ్యక్తులని నొక్కి చెప్తున్న కల్పిత పాత్రల కున్న అవలక్షణాల్నీ అనైతికతల్నీ అంటగట్టి ఆవేశపడిపోతున్నారు. అదీగాక, ఇవ్వాళ కనిపిస్తున్న ఉపనిషత్తులూ పురాణాలలో అధికారికమైనవి చాలా తక్కువ.ఈశ, కేన, కఠ, ప్రశ్న, ముండక,మాండూక్య, ఐతరేయ, తైత్తిరీయ, ఛాందోగ్య, బృహదారణ్యక అనే పది ఉపనిషత్తులు మాత్రమే అధికారికమైనవి.ఇవి తప్ప ఏకాక్షర ఉపనిషత్తు నుంచి అల్లోపనిషత్తు వరకు గల సమస్తాన్నీ తీసుకెళ్ళి గోదాట్లో కలిపేసినా హిందూమతానికి ఎలాంటి నష్టమూ జరగదు.

పద్మ పురాణంలోనే వ్యాసప్రోక్తమైన 19 పురాణాలను గురించి  "వైష్ణవానాం నారదీయం చ తధా భాగవతం శుభం గరుడం చ తధా పద్మం వరాహం  శుభదర్శనే సాత్వికాని పురాణాని విజ్ఞేయాని శుభాని వై, బ్రహ్మాండం బ్రహ్మవైవర్త మార్కండేయం తధైవ చ భవిష్యం వామనం రాజసాని నిబోధ మే, మత్స్యం కూర్మం తధా లైంగం శైవం స్కంధం తధైవ చ అగ్నేయం  చ షడ్ ఏతాని తాంసాని నిబోధ మే" అని చెప్పారు.

మహాభారత కాలం(పూ.సా 3102) వరకు భారతదేశంలోని ఆధ్యాత్మికత సమస్తమూ వేదాల నుంచే తీసుకోవడం జరిగింది.అప్పటికి బహ్మయే సకలలోకాధిపతి, ఐశ్వర్య ప్రదాత - ब्रह्मा लोकाधिपो यथा (శ్రీమద్ రామాయణం, బాల కాండ)! ఇంద్రుడు విజయ ప్రదాత.కురుక్షేత్ర యుద్ధం అప్పటి బలమైన  సామ్రాజ్యాలను నాశనం చేసింది.ముఖ్యంగా పాందవుల వారసులు బలహీనులైపోవడంతో ఏ ప్రాంతంలో ఏ రాజు బలవంతుడైతే ఆ రాజు తన ఆస్థాన పండితుల చేత కొత్త పురాణాలను రాయిచి కొత్త దేవుళ్ళని సృష్టించి ఇప్పటి అబ్రహామిక్ మతాల వలెనే సంఖ్యను పెంచుకోవడం కోసం ప్రయత్నాలు మొదలుపెట్టారు.అయితే, అప్పటికే వ్యాసప్రోక్తం శిరోధార్యం అని స్థిరపడింది గనక మౌలిక స్వరూపాన్ని చెదరగొట్టటానికి జంకి వీలయినంతవరకు వేదవాక్యంతో విభేదించకుండా జాగ్రత్త పడ్డారు - తమ కర్తృత్వాన్ని కూడా వదులుకుని తమ రచనల్ని కూడా వ్యాసప్రోక్తం అని చెప్పేశారు.వేదం 33 మందిలో ఒకరని చెప్పిన విష్ణువు దేవాధిదేవుడు గానూ వేదంలో అరుదుగా ప్రస్తుతించబడిన రుద్ర నామధారిని శివుడి పేరున మహాదేవుడు గానూ కీర్తించడం ఈ కాలం నుంచే ప్రారంభం కావడం చారిత్రక వాస్తవం.భౌతికపరమైన సాక్ష్యాలతో తెలుస్తున్న అతి ప్రాచీనమైన ఆలయాలు ఈ కాలం తర్వాతనే నిర్మించబడినాయనేది కూడా వాస్తవమే.శక్తి యొక్క రాజరాజేశ్వరి నామం వేదసంహితలలో కనపడదు.గణపతి యొక్క ప్రస్తుత రూపం నాల్గు వేదాలలో ఎక్కడా కనిపించదు.ఈ దేవతల స్థాయిని పెంచే ప్రయత్నంలో బ్రహ్మ యొక్క స్థాయిని తగ్గించేశారు.ఇప్పటికీ ఇండొనేషియాలో బ్రహ్మయే ప్రధాన దైవతం కావడం ఈ మార్పులు జరగక పూర్వపు కాలంలోని ఇక్కడివారు అక్కడికి వెళ్ళి స్థిరపరచిన సంప్రదాయం అని మనం భావించవచ్చును.

వేదం తప్ప మిగిలిన వాటిని వ్యాసప్రోక్తమైతేనే అవి అధికారికమైనట్టు మనం భావించాలి అనే నియమం ఉండటం వల్ల తొలిదశలో తాము ఎవర్ని ప్రధాన దైవం అని చెప్తున్నారో అ దైవాన్ని కీర్తించి సరిపెట్టుకోవడం వల్ల సమస్యలు రాలేదు గానీ పోను పోనూ సంఖ్యను పెంచుకోవడం అనే దుర్గుణం ప్రవేశించి ఇతర దైవాల్ని తూలనాడే అవలక్షణం ప్రవేశించి వైష్ణవం, శైవం, శాక్తేయం అనే స్పష్టమైన విభజన ఏర్పడి వాటిమధ్య కలహాలు మొదలై కొంతకాలం పాటు ప్రచ్ఛన్నయుద్ధం తారాస్థాయిలో జరిగింది!

అంతకు ముందు ఒక వ్యక్తి వేదం చెప్పిన ప్రకారం జీవిస్తున్నాడా లేదా ఆనెది మాత్రమే ప్రధానం అయితే ఈ కాలానికి వచ్చేసరికి అతను ఏ దేవుడి భక్తుడు అనేది ప్రధానం అయింది.దండకారణ్యంలో సీతా రామ లక్ష్మణులు అగస్త్య మహర్షి ఆశ్రమాన్ని సందర్శించినప్పుడు అక్కడి వాతావరణం ఇలా ఉంది:
स तत्र ब्रह्मणः स्थानम् अग्नेः स्थानम् तथैव च || 
विष्णोः स्थानम् महेन्द्रस्य स्थानम् चैव विवस्वतः |
सोम स्थानम् भग स्थानम् स्थानम् कौबेरम् एव च || 
धातुर् विधातुः स्थानम् च वायोः स्थानम् तथैव च |
स्थानम् च पाश हस्तस्य वारुणस्य महात्मनः || 
स्थानम् तथैव गायत्र्या वसूनाम् स्थानम् एव च |
स्थानम् च नागराजस्य गरुड स्थानम् एव च || 
कार्तिकेयस्य च स्थानम् धर्म स्थानम् च पश्यति |
(అరణ్య కాండ 12వ సర్గ 17 - 21 శ్లోకాలు)
Sri Rama entered inside the hermitage and saw therein the sanctus of Brahma, Fire-god, Vishnu, Indra, Vivasvat - the Sun-god, Soma - the Moon-god, Bhaga - one among the twelve Suns, and the sanctusms of Kubera, [Wealth-Management-god, are seen and passed by the three of them, sanctums of Dhaata, Vidhaata - Vedic deities created by Brahma to help Svayambhuu Manu, santucm of Vaayu - the Air-god, and also like that the sanctum of great-soloed VaruNa - the Rain-god who also wields noose, and the sanctum of Gayatri - the presiding deity of gnosis, sanctum of Vasus - eight of them, and the sanctum of cobra's king - aadi sheSa, the divine Thousand-headed serpent that bears this globe on its head, and even the sanctum of GaruDa - the Divine Eagle , and the half brother of aadi sheSa, and the sanctum of Kaartikeya - chief of gods army,and the sanctum of Dharma - Dharmaraaja, presiding deity of Virtue-Vice-Time of living beings, in-charge of the hell.ఇక్కడి విశేషం గమనించారా!శివుడు లేడు,శివుని కుమారుడని ఇప్పుడు మనం భావిస్తున్న కార్తికేయుడు ఉన్నాడు.విష్ణువు వాహనమైన గరుడమూర్తికి కూడా ఆలయం ఉంది.

ఇప్పుడు నా మెడకీ మీ మెడకీ అతి పెద్ద ఉరితాడు తగిలించేశారు మన పూర్వఋషులు, అవునా?వేదం చెప్పని మూర్తిపూజని సమర్ధించడం వేదవిరుద్ధమే కదా - అది పాపకార్యం కాదా!కానే కాదు, ఎందుకంటే వేదం దృష్టిలో అసత్యం చెప్పడం, ఇతర జీవుల్ని హింసించడం,అన్యాయార్జన చెయ్యడం వంటివి మాత్రమే పాపకార్యాలు - మూర్త్యారాధనని కానీ బహుళదేవతారాధనని కానీ వేదం నిషేధించలేదు కాబట్టి అవి పాపకర్మలు కావు! అంతే కాదు,నారాయణ సూక్తం నుంచి పురుష సూక్తం వరకు గల వేదమంత్రాలు అన్నీ ఈ విశ్వమూ దైవమూ ఒకటే అని చెప్పాయి కదా - చూసి, తెలుసుకుని, ధ్యానించి, లీనమై తరించమనే కదా వేదం చెప్పింది!కంటికి కనిపించే వాటిలో కొన్నింటికి వాటి పట్ల గౌరవాన్ని ప్రదర్శిస్తూ రెండు చేతులూ జోడించి చేసే నమస్కారం మూర్తిపూజలోని భాగమే!

"పూరణాత్ పురాణం ఇతి చన్యత్ర" అని చెప్పిన దాని ప్రకారం వేదం బీజరూపంలో చెప్పినదాన్ని విస్తరించి చెప్పడమే పురాణ కధల ప్రధానమైన లక్ష్యం కాబట్టి .గ్రాడ్యుయేట్ లెవెల్లో చెప్పే పాఠాలు ఇంటర్‌మీడియట్ లెవెల్లో  చెప్పడం లేదు గాబట్టి డిగ్రీలో చెప్తున్న పాఠాలు ఇంటర్‌మీడియట్ పాఠాలతో విభేదించనట్టే పురాణకధలు కూడా వేదంతో విభేదించడం లేదని అర్ధం చేసుకోవాలి.


తామసం కన్న రాజసం ఉన్నతమైనది - ఎందుకంటే అది కనీసం కర్మలు చెయ్యడానికి ఉత్సాహాన్ని ప్రదర్శించేలా చేస్తుంది కాబట్టి.రాజసం కన్న సాత్వికం ఉన్నతమైనది - ఎందుకంటే అది సత్కర్మలు చెయ్యడానికి ఉత్సాహాన్ని ప్రదర్శించేలా చేస్తుంది కాబట్టి.ఈ మూడు గుణాలని బట్టి విభజించిన అన్ని పురాణాలూ సాత్వికమైన శ్రీకృష్ణ చరితామృతమైన భాగవత పురాణం అతిశ్రేష్ఠం పరమ ప్రమాణం అని అంటున్నాయి.ఇంక భేదాభిప్రాయం, సంఘర్షణ,పరస్పర హననం వంటివాటికి చోటు ఎక్కడ ఉంది?వైష్ణవం, శైవం, శాక్తేయం మధ్యన కూడా ఆయా శాఖలకి చెందిన పండితుల మధ్యన వాదోపవాదాలు జరగడమూ ఆయా మతాలకు చెందినవారి మధ్య జరిగిన చెదురు మదురు  హింసాత్మక సంఘటనలు జరగడమూ తప్ప మార్క్సిష్టు చరిత్రకారుల ప్రకారం కూడా ఏ రాజూ మతయుద్ధం పేరున యుద్ధం చేసి రక్తపుటేరులు పారించలేదు!

అయితే, "వేదం మూర్తిపూజనీ బహుళదేవతారాధననీ నిషేధించలేదు అనే కారణంతో ఒకరి దేవుణ్ణి మరొకరు దూషించుకునేటంతవరకు వెళ్ళినప్పుడు హిందూమతం సర్వోత్తమమైనది ఎట్లా అవుతుంది?" అనే ప్రశ్న తప్పనిసరిగా వస్తుంది - దాన్ని తప్పించుకుని తిరగడం కూడా కుదరదు!

ఇంతవరకు చెప్పాక చల్లకొచ్చి ముంత దాచినట్టు శైవ, వైష్ణవ, శాక్తేయ కలహాల చరిత్రని దాచిపెట్టెయ్యటమూ సాధ్యం కాదు.వేదం చాలా స్పష్టంగానే చెప్పింది సృష్టికర్త ఒక్కడే అని, కానీ ఇంద్ర,అగ్ని,వరుణ, రుద్ర వంటి దేవతలను ప్రస్తుతించే సూక్తాలూ మంత్రాలూ కూడా ఉన్నాయి కదా!ఆలయాలలోని అర్చామూర్తుల పూజావిధానాలకు సంబంధించిన ఆగమం వేదంలోని భాగమే కదా!అదీగాక, "న తస్య ప్రతిమా అస్తి" అనే మంత్రం కూడా విశ్వమే తానైన సృష్టికర్తను ఒక రూపానికి కుదించటం అసాధ్యం అని చెప్పింది గానీ అసలు రూపం లేదని అనలేదు - అన్ని రూపాలూ ఆయనవే అని నొక్కి చెప్పింది! వివిధ దేవతలకు అర్చామూర్తులను చెక్కడానికి శిల్పులు అనుసరించే శిల్పాగమ శాస్త్రం కూడా వేదంలోని భాగమే అయినప్పుడు ఇంక వేదం మూర్తిపూజనీ బహుళదేవతారాధననీ వ్యతిరేకించినట్లు ఎట్లా అవుతుంది?

ఈ వైష్ణవ, శైవ, శాక్తేయ కలహాలు వ్యాస భగవానుడు ఆయా పురాణాలను తామస, రాజస, సాత్విక విభజన చేసిన ఉద్దేశాన్ని గమనించని రాజులూ పండితులూ అతి చెయ్యడం వల్ల జరిగాయి - అతి సర్వత్ర వర్జయేత్ అన్న సామాన్య నియమం ప్రకారం ప్రజలు వారి అతి ధోరణుల్ని తిరస్కరించారు.

వ్యాసదేవుని అవగాహన ప్రకారం వ్యక్తులలో గానీ సమాజాలలో గానీ మొదట తామసం(ignorance) ఉంటుంది.వీరికి, అంటే పరమేశ్వరుడి పట్ల ఆసక్తి కూడా లేని స్థితిలో ఉన్నవారికి తామసిక స్వభావం నింపుకున్న కధలు ఆకర్షణీయంగా ఉంటాయి.తామసం కన్న రాజసం(passion) కొంత ఉన్నతమైనది.ఎందుకంటే, ఇది మనిషిని చైతన్యవంతుణ్ణి చేస్తుంది.ఈ మనఃస్థితిలో ఉన్న మనిషికి రాజసిక స్వభావం గలిగిన కధలు సంతృప్తిని ఇస్తాయి.ఒకసారి రజస్సు పుడితే అది మనిషిని ఆ స్థాయిలోనే ఉండిపోనివ్వదు - సాత్వికం(realization) వైపుకు మనిషిని నడిపిస్తుంది.అప్పుడు సాత్విక స్వభావం కలిగిన పురాణ కధలు ఈశ్వర తత్వాన్ని సాధకుడిలో సుస్థిరం చేస్తాయి.ఇది ఆయా పురాణ కధల ప్రారంభాన్ని గమనిస్తే అర్ధం అవుతుంది.

ఉదాహరణకు, లింగ పురాణం ప్రారంభంలో శౌనకాది మునులు సూత మహర్షిని లింగరూపంలో ఉన్న శివుడి గొప్పదనాన్ని చెప్పమని అడుగుతారు - ఆ ప్రశ్నలోనే సూత గోస్వామికి వారు కొన్ని పరిధులు విధించారు.సూత మహర్షి కూడా అడిగిన ప్రశ్నకి మాత్రమే జవాబు చెప్తూ ఆ మూర్తి తత్వాన్ని ప్రశంసించే పురాణ కధల్ని వినిపిస్తాడు.అదే సాత్విక పురాణమైన భాగవతం దగ్గిర పరబ్రహ్మ తత్వాన్ని గురించి చెప్పమని అడుగుతారు.సాక్షాత్తూ వేదవ్యాసుడే హరివంశంలో "వేదే రామాయణే చైవ పురాణే భారతే తధా ఆదే అంతేచ మధ్యేచ హరిః సర్వత్ర గీర్యతే" అని స్పష్టం చేశాడు.

అయినా సరే, ప్రమాదో ధీమతా మపి అన్నట్టు ఆ పురాణ కధలని వ్యాసుడు అలా యెందుకు రాశాడో గమనించనివారు ఆ సంకుచితమైన ప్రశ్నల నుండి పుట్టిన పాక్షిక జ్ఞానాన్నే సమస్తం అని పొరబడి పక్షపాత బుద్ధిని ప్రదర్శించారు.ఆ చరిత్ర పునరావృతం అయ్యే అవకాశం ఇక లేనట్టే - ఐతే అలాంటి ధోరణులని మళ్ళీ ప్రోత్సహిస్తే మాత్రం ఇక సనాతన ధర్మం అంతరించి పోయినట్టే!

ఒకటి గమనించండి, వేదమంత్రాలలో ప్రస్తుతించడిన ఓంకారాన్ని ఏ దేవత నామానికి ముందు చేరుస్తారో ఆ దేవతామూర్తి సాక్షాత్ పరబ్రహ్మ స్వరూపమే అవుతుంది.
ॐ पूर्णमदः पूर्णमिदं पूर्णात्पुर्णमुदच्यते
पूर्णश्य पूर्णमादाय पूर्णमेवावशिष्यते ॥
ॐ शान्तिः शान्तिः शान्तिः ॥
ఓం పూర్ణమదః పూర్ణమిదం పూర్ణాత్పూర్ణముదచ్యతే|
పూర్ణశ్య పూర్ణమాదాయ పూర్ణమేవావశిష్యతే||
"That is complete, This is complete, From the completeness comes the completeness.If completeness is taken away from completeness, Only completeness remains." - ఈ భావంలోని completeness అనే పదాన్ని తీసేసి  Shiva, Vishnu అనే పదాల్ని చేరిస్తే "Shiva is complete, Vishnu is complete, From the Shiva comes the Vishnu.If Vishnu is taken away from Shiva, Only Shiva remains." అయి శివుడే పరిపూర్ణుడు అని అర్ధం వస్తుంది, అవునా?దీనినే బ్రహ్మ, శక్తి, గణపతి, రామ, కృష్ణ, హనుమ, అయ్యప్ప వంటి మూర్తులకి కూడా అనుసరించవచ్చును - ఎవరి తారణ వారిదే!

తారణకు సర్వులూ అర్హులే అనేది సనాతన ధర్మం యొక్క ప్రధాన సూత్రం అని వ్యాసపరాశరాదిషిర్డిసాయినాధపర్యంతం ఉన్న నా గురుపరంపర పాదాల మీద ప్రమాణం చేసి నేను చెబుతున్న పరమ సత్యం!ఏది సత్యమో అదే శివమైనదీ అవుతుంది!ఏది శివమైనదో అదే సుందరమైనదీ అవుతుంది!

సత్యం శివం సుందరం!!!