దేవుడు లేడన్న గౌతమబుధ్ధుడు దేవుడు యెట్లా అయ్యాడు?బౌధ్ధుల దేవుడు విష్ణుదేవుడి అవతారంగా ఎప్పుడు ఇరుక్కున్నాడు!

      క్రీ.పూ 623వ సంవత్సరంలో వసంత ఋతువు నందు ఒకనాడు పూర్ణచంద్రుడు నభోమందలం నుంచి జగత్తు నంతా వెన్నెల దుప్పటిని విసిరి పరిచినట్టున్న శుభసమయాన కపిలవస్తు నుంచి నిండుగర్భిణి యైన మాహామాయ ప్రసవం పుట్టింటిలో జరగాల్సిన సంప్రదాయం వల్ల దేవదాహ నగరానికి వెళ్తూ మార్గమధ్యంలో విడిది చేసిన లుంబిని వనంలో ఒక సాల వృక్షపు నీడలో విశ్రమించి ఉన్నప్పుడు పెరిగి పెద్దవాడై ప్రపంచాన్ని వెలిగించిన ఒక శిశువుని కన్నది.ఎప్పుడు పుట్టిందో తెలియని హైందవ సనాతన ధర్మాన్ని మినహాయిస్తే ప్రపంచంలో ఇప్పటికీ పూర్తి జవసత్వాలతో కొనసాగుతున్న అత్యంత ప్రాచీనమైన బౌధ్ధమతాన్ని స్థాపించిన శాక్యముని గౌతమ సిధ్ధార్ధుడే ఆ బాలుడు.316 సంవత్సరాల తర్వాత అశోకుడు ఇక్కడ నిర్మించిన స్మారకస్తంభం మీది శాసనం "హిద బుధె జతె శక్యముని" అని ప్రకటించింది,అంటే "శాక్యముని బుధ్ధుడు ఇక్కడ జన్మించాడు" అని అర్ధం!

      శిశువుతో తిరిగి కపిలవస్తు నగరానికే వచ్చింది మహామాయ.ఐదవ రోజున జాతకరచన కోసం వచ్చిన ఏడుగురు సిధ్ధాంతులూ "ఇతడు ప్రపంచానికే చక్రవర్తి అవుతాడు, అయితే విరాగియై మానవాళిని అజ్ఞాన శృంఖలాల నుంచి బంధ విముక్తుల్ని చేసి తరతమ భేదాలు లేని ఆధ్యాత్మిక ప్రపంచానికి మకుటం లేని మహారాజు అవుతాడు!" అని చెప్పారు.పేరు కూడా సిధ్ధార్ధుడు అని పెట్టారు అన్ని కోరికలూ తీరిపోయినవాడు అని అర్ధం వచ్చేటట్టు.తొమ్మిదవ రోజూన తల్లి మాహమాయ చనిపోయినప్పటి నుంచీ ఆమె చెల్లెలు గౌతమి సంరక్షణలో పెరిగి సిధ్ధార్ధ గౌతము డయ్యాడు.

      శుధ్ధోధనుడు ఒక ఉపాయం ఆలోచించాడు,దుఃఖం వల్ల విరక్తి పుడుతుంది గాబట్టి అతని చుట్టూ ఎప్పుడూ సంతోషమే ఉండేటట్లు అన్ని జాగ్రత్తలూ తీసుకుని పెంచాడు. యుక్తవయస్సు రాగానే యశోధరతో వివాహం జరిపించాడు.అయితే రావలసిన మలుపు రానే వచ్చింది - ఒక రోజు చన్నుడనే సారధి రధాన్ని తోల్తూ నగర సందర్శన చేస్తున్నప్పుడు  ముడతలు పడ్డ దేహంతో కర్ర పోటేసుకుని నడుస్తున్న ఒక ముసలివాణ్ణీ,బంధువు లంతా రోదిస్తూ వెంట నడుస్తున్న ఒక శవయాత్రనీ,అంతర్ముఖుడై ప్రశాంతవదనంతో సాగిపోతున్న ఒక శ్రమణుణ్ణీ చూశాడు.ఆ శ్రమణుడిలో కనిపిస్తున్న దుఃఖరాహిత్యాన్ని అందరిలోనూ కనిపించేలా చెయ్యడమే నిజమైన ప్రజ్ఞ అనుకుని  కొడుకు పుట్టిన వార్త విన్నా అదొక బంధనం అన్న విసుగే తప్ప మోహం పుట్టని స్థితికి చేరుకుని ఎవరికీ చెప్పకుండా చన్నుడి సహాయంతో రహస్యంగా నగరం దాటి తనను వేధిస్తున్న ప్రశ్నలకు సమాధానాలు కనుక్కోవడం కోసం శోధన మొదలుపెట్టాడు.

      తొలిదశలో అప్పటికి చింతనాపరులు మామూలుగా చేసే ధ్యానం,యోగం,తపం అన్నిటినీ సాధన చేసినా అశాంతి మాత్రం పోలేదు.తన ప్రశ్నలకు జవాబులు దొరకలేదు.ఒక గురువు నుంచి మరో గురువుకు మారుతూ శుశ్రూషలు చేస్తూ తిరిగి తిరిగి ఉరువేల చేరుకున్నాడు.అక్కడి ప్రశాంతత అతనికి ఇక్కడే తన సమస్యకి పరిష్కారం లభించవచ్చునని అనిపించేటంతగా నచ్చింది.ఇక్కడ కాకపోతే ఇకెక్కడా సాధ్యపడదనుకుని కఠోరమైన దీక్ష పట్టాడు - ఆకులలములు తిన్నాడు, శవాల మధ్య నిద్రించాడు, ముళ్ళపైన శయనించాడు, ధూళి ధూసరితమైన వస్త్రాలతో తిరిగాడు,దేహం పూర్తిగా కృశించిపోయింది."ఒక సన్యాసి వెళ్ళగలిగిన స్థాయిలో తారాస్థాయికి చేరుకున్నాను.ఇతరులెవ్వరూ వూహించరానంత జ్ఞానదాహాన్ని అనుభవించాను.దేహభాగాలన్నీ పనికిరానివిగా అయి నాడులన్నీ తెగిన వీణ తీగల్లా మారేటంతగా..."  అని అప్పుడు తను చేసిన తపస్సును గురించి తర్వాతి కాలంలో శిష్యులకి వర్ణించి చెప్పాడు.అలాంటి ష్తితిలో ఆరు సంవత్సరాలు గడిపినా తన లక్ష్యం చేరుకోగలనన్న నమ్మకం కలగలేదు.ఈ దారి సరైనది కాదు,ఇంతటి శిధిల దేహంలో కొత్త ఆలోచనలు పుట్టవు గాక పుట్టవు అనిపించడంతో మెల్లగా తనువును కృశింపజెయ్యడం ఆపి మామూలు స్థితికి వచ్చాడు.తన ప్రాణ చైతన్యం తిరిగి వచ్చింది గానీ తనతో పాటు సాధన చేస్తున్న అయిదుగురు సహచరులు మాత్రం ఇతను సాధన మధ్యలో వదిలేసి భోగలాలసుడైనాడనే తిరస్కార భావంతో ఇతనికి దూరంగా వెళ్ళారు.ఒకరోజు సాయం సమయాన సమీప గ్రామం నుంచి సాధుసేవ కోసం వచ్చి పాయసం సమర్పించిన సుజాత అనే ఒక సంపన్న గృహస్థు కుమార్తె,"స్వామీ, ఈరోజు మీరు ఆశించినది పొందెదరు గాక!" అన్న శుభవచనంతో అతని మనస్సుకి సంతోషం కలిగింది.ఆ బోధివృక్షం కింద పద్మాసనస్థుడై ధ్యాననిమగ్నుడయ్యాడు.క్రమమగా అతనికి యదార్ధం గోచరించింది."ఇది దుఃఖం,ఇది దుఃఖానికి బీజం,ఇది దుఃఖానికి అంతం,ఇది దుఃఖాన్ని అంతం చెయ్యడానికి మార్గం" - అనే జ్ఞానత్రయం కలగడంతో ఒక మే నెల వెన్నెల రాత్రిలో జన్మించిన గౌతముడు మరొక మే నెల వెన్నెల రాత్రిలో సిధ్ధిని పొంది బుధ్ధు డయ్యాడు.ఆనాడు గౌతమబుధ్ధుడు దర్శించిన నాలుగు సత్యాల నుంచి మానవాళిని దుఃఖం నంచి విముక్తుల్ని చేసి అప్పటి వరకూ అశాంతితో పరస్పర ద్వేషాలతో రగిలిపోతున్న అసంఖ్యాక ప్రజల జీవితాలని శాంతి సామరస్యాలతో జీవిస్తూ సఫలకర్ముల్ని చెయ్య్గలిగిన ఒక నూతన జీవన విధానం జలపాత సదృశమై ఉప్పొంగింది!

      నిజానికి ఈ సత్యాలు అతను కొత్తగా కనుగొన్నవి కావు,మరచిపోయిన వాటిని మరింత గట్టిగా నొక్కి చెప్పాడని అనుకోవచ్చు.అతని పేరుతో ఆ సంప్రదాయాన్ని కొనసాగిస్తున్న వారు అతన్ని దేవుణ్ణి చేసినా తను మాత్రం దేవుణ్ణి పూర్తిగా తిరస్కరించాడు.దేవుడినే కాదు,దేవుడికి సంబంధించిన జపతపాల్నీ యజ్ఞయాగాదుల్నీ పాపపరిహారాల్నీ శిక్షాభయాల్నీ కూడా తృణీకరించాడు.తమకి మోక్షం కోసం దేవుణ్ణి యాచించేవాళ్ళు ఇతరులకి మోక్షాన్ని ఎలా ప్రసాదించగలరు?అవసరమైతే ఇతరులు సహాయం చెయ్యడమే తప్ప వ్యక్తి తనకు తానుగా దుఃఖ విముక్తిని తన సంకల్పంతోనే తన సాధన తోనే సాధించ గలుగుతాడు - ప్రార్ధనలూ వేడుకోళ్ళూ నిరర్ధకం!ఒక వారం పాటు తనకు తోచిన సత్యాలను తిరిగి తిరిగి మననం చేసుకుంటూ ఎక్కడా హేతు విరుధ్ధత లేదని తెలిసి పరిపూర్ణమైన ఆనందాన్ని పొందాడు.ఇక ఈ ధర్మాన్ని బహిరంగ పర్చటానికి నిశ్చయించుకుని తొలిసారిగా తన నుంచి దూరంగా వెళ్ళి వారణాసిలో ఇంకా సాధనలోనే మునిగి తేల్తున్న పాత మిత్రులకి వినిపించి వారి అభిప్రాయం తెలుసుకుంటే బాగుంటుందని అనుకున్నాడు.

      క్రీస్తు జననానికి 589 సంవత్సరాల ముందు జులై వెన్నెల రాత్రి నాటి సంధ్యాసమయాన సూర్యుడు దిగుతూ చంద్రుడు ఎదుగుతూ ఉన్న వేళ తొలిబోధని విజయవంతంగా చేసి పంచేంద్రియముల వంటి శిష్యపంచకాన్ని తయారు చేసుకున్నాడు."యతులారా,జ్ఞానార్ధులకు రెండు ద్వంద్వాలు ఏమాత్రం తగనివి. లాలసతని పెంచే నీచమైన దేహాభిమానం,దేహాన్ని శుష్కింపజేసే తీవ్రమైన దేహదమనం.ఈ రెంటిలో ఎటువైపుకీ వంగకుండా మధ్యేమార్గంలో పయనిస్తూ నిర్వాణ సాధన చెయ్యాలి.ఏమిటా మధ్యేమార్గం?అదే అష్టాంగ మార్గం!ఇందులోని ఎనిమిది అంశాలు ఇవి:సమ్యక్-దృష్టి,సమ్యక్-సంకల్పం,సమ్యక్-వాక్,సమ్యగ్-కర్మ,సమ్యక్-జీవన,సమ్యక్-ప్రయత్న,సమ్యక్-స్థితి,సమ్యక్-సమాధి.మరి ఏది సరైనదో ఎట్లా తెలుసుకోవాలి అని సందేహం వస్తే బహుజన హితాయ బహుజన సుఖాయ అనేది నా జవాబు."  అని మొదలు పెట్టి చేసిన ప్రసంగంతో ప్రపంచంలో తొలిసారిగా ఒక వ్యక్తి స్థాపించిన జీవన విధానం అనేకమందిని తనలోకి ఇముడ్చుకుంటూ నేటికీ కొనసాగుతున్నది.

      అలా మొదలై కాలినడకన శిష్యులతో కలిసి పర్యటించి తన ప్రసంగాలు విన్న ప్రతి ఒక్కరినీ సమాన వాత్సల్యంతో ఆదరించి సందేహాలు తీరుస్తూ ఆజీవ పర్యంతం సాగరసదృశంగా జీవించాడు.అయిదుగురు శిష్యులు అలలు అలలుగా పెరుగుతూ అతి తక్కువ కాలంలోనే వేల సంఖ్యకి పెరిగి ప్రతి చోటా వారి కోసం ఆరామాలు నిర్మించబడినాయి.ఈ ఆరామ సంప్రదాయమే తదనంతరం నలంద,విక్రమశిల,జగద్దల,విక్రమపురి వంటి విశ్వవిద్యాలయాల నిర్మాణానికి దారి తీసింది.వీటి నుంచి వెలువడిన జ్ఞానపుంజాలు ఆసియా ఖండ మంతటినీ కాంతిమయం చేసి సకల మానవాళికి మానసిక ప్రశాంతతని ప్రసాదించాయి.అలాంటి సాధుజీవనవైభవంతో నలభై ఆయిదేండ్లు గడిపి తన ఎనభయ్యవ యేట భౌతిక ప్రపంచం నుంచి నిష్క్రమించాడు - అది మహాభినిష్క్రమణం,అది మృత్యోర్మా అమృతం గమయం!

      తర్వాత కాలంలో అతణ్ణి దేవుణ్ణి చేసిన మహాయాన గాధల నుంచి అసంగతాల్ని తీసేస్తే స్థూలంగా గౌతమ బుధ్ధుని జీవితపయనం ఇది. క్రీ,పూ 5వ శతాబ్దిలో బుధ్ధుని మహాపరినిర్వాణం జరిగిన వెంటనే రాజగృహ నగరంలో తొలి ధర్మచక్రప్రవర్తన జరిగింది.క్రీ,పూ 4వ శతాబ్దిలో జరిగిన రెండవ ధర్మచక్రప్రవర్తనలో కొన్ని చిల్లరమల్లర విభేదాలు మొదలయ్యాయి.ధనం వాడుకోవటానికి అనుమతించటం, రెండవసారి భిక్షకి వెళ్ళటం వంటి విషయాల్లో వెసులుబాటు కోసం ప్రతిపాదించగా ఒక వృధ్ధసన్యాసి తీవ్రంగా మందలించడంతో ఆ సడలింపులు అప్పటికి ఆగిపోయాయని ఒక కధనం.క్రీ,పూ 250లో అశోక చక్రవర్తి అధ్వర్యంలో మూడవ ధర్మచక్రప్రవర్తన జరిగింది.ఇది తొమ్మిది నెలల పాటు జరిగిన వేడుక అశోకుడు శ్రధ్ధ తీసుకుని స్వయంగా భిక్షువుల్ని ప్రశ్నించి ఎవరు నిజమైన జ్ఞానులో ఎవరు కాదో తేల్చుకుని కలుపుమొక్కల్ని ఏరిపారేసి కొంచెం శుధ్ధి చేశాడు.భిక్షువుల్ని దూర దేశాలకి పంపటం కూడా ఇప్పటి నుంచే మొదలైంది.కైస్తవుల వలె క్రూసేడ్లు చెయ్యలేదు,ముస్లిముల వలె జెహాదులు ప్రవచించలేదు - దానిలోని ఔన్నత్యం చేతనే మెప్పించింది, దాన్ని పాటిస్తున్న శ్రమణుల ఆదర్శజీవనం వల్లనే విస్తరించింది.క్రీ,పూ 2వ శతాబ్దిలో అప్పటి రాజకీయ వాతావరణం వల్ల మొదలై క్రీ,పూ 1వ శతాబ్దానికి బుధ్ధుణ్ణి దేవుణ్ణి చేసి బోధిసత్వుడి అవతారాల్ని గురించి చెప్తున్న మహాయానం అనే కొత్త శాఖ ప్రముఖ పాత్ర వహించదంతో తధాగత బుధ్ధుడు చెప్పిన నాస్తికత్వానికి భిన్నంగా వెళ్ళినప్పటికీ సామాజిక జీవితంలో పాటించాల్సిన నియమనిష్టల విషయంలో మాత్రం అదే స్పూర్తినీ నిష్ఠనీ  బౌధ్ధసన్యాసులు ఇప్పటికీ కొనసాగిస్తూ ఉండటమే ఎలాంటి వివాదాలకీ తావివ్వకుండా విమర్శించడానికి వీలు లేనంత గౌరవప్రదంగా బౌద్ధధర్మం విరాజిల్లుతున్నది- మెచ్చుకోదగిన విషయమే!

మరీ సూక్ష్మవివరాలకు పోకుండా స్థూలంగా తనను తను తధాగతుడు అని సంబోధించుకుంటూ బుధ్ధుడిగా ప్రకటించుకున్న సిధ్ధార్ధ గౌతముడు చెప్పిన బోధనలు ఇట్లా ఉంతాయి,

,కనుగొన్న నాలుగు సత్యాలు(చత్వారి అర్య సత్యాణి):
1.దుఃఖం అంతటా ఉన్నది(జన్మయే దుఃఖం) - పుట్టుక,ఎదగటం,రోగం,చావు అన్నింటా దుఃఖమే.మనకు నచ్చనివాటితో సంబంధం కలగడమే దుఃఖం.
2.దుఃఖ కారణం(దుఃఖ సముదయ కోరిక - ఇచ్చ,వ్యామోహం-తన్హ,దాహం-తృష్ణ) - సంతోషం కోసం,ఉనికి కోసం,ఆస్తుల కోసం,అధికారం కోసం మనం చేసే పనులు మనకు కావలసిన దాన్ని సాధించకపోగా దుఃఖాన్ని పుట్టిస్తున్నాయి.
3.దుఃఖానికి దూరంగా ఉందటం(దుఃఖ నిరోధ) - కోరికల్ని తగ్గించుకొనడం ద్వారా దుఃఖాన్ని తగ్గించుకోవచ్చు.మరణ సమయానికి నెరవేరని కోరికలు పునరపి జననం పునరపి మరణం అన్నటువంటి చక్రమార్గంలో ఈ సంసారంలోనే దుఃఖంతో సహవాసం చేస్తూ కొనసాగేటట్టు చేస్తున్నాయి.
4.దుఃఖ నిరోధ మార్గం - దీనికొరకై అష్టాంగ మార్గం నిర్దేశించబడింది

అష్టాంగ మార్గం అంటే ఎనిమిది అంశాల్ను శ్రధ్ధతో సాధించే ఒక పధ్ధతి:
1.సమ్యక్-దృష్టి
2.సమ్యక్-సంకల్పం
3.సమ్యక్-వాక్.
4.సమ్యగ్-కర్మ
5.సమ్యక్-జీవనం
6.సమ్యక్-ప్రయత్నం
7.,సమ్యక్-స్థితి
8.సమ్యక్-సమాధి

దుఃఖాన్ని కలిగించేవి మనకి వాటితో సంబంధం కలిగినప్పుడే దుఃఖం పుడుతుంది.రెండు రకాల సంబంధాలు ఉంటాయి గనక సరైన రీతిన సంబంధం కలిగించుకుంటే దుఃఖానికి బదులు ఆనందం కలుగుతుంది.ఏది సరైనది అన్న ప్రశ్న వస్తే బహుజన హితాయ బహుజన సుఖాయ అన్న కొలబద్ద ప్రకారమే తేల్చుకోవాలి.

మానవులు చెయ్యగూడని పనులు అయిదు:
1.హింసకి దూరంగా ఉండాలి,ఏ ప్రాణిని చంపినా ఒకేరకమైన పాపకర్మ అవుతుంది
2.లైంగిక వికారాలకి వీలైనంత దూరంగా ఉందాలి,సమస్తమైన దుర్మార్గాలూ ఇక్కడి నుంచే మొదలవుతాయి.
3.అబధ్ధానికీ మోసానికీ దూరంగా ఉండాలి,ముఖ్యంగా నువ్వు ఇతరులకి పాటించమని చెప్పే విషయాలలో దాపరికం అసలు ఉండరాదు.
4.చౌర్యానికి దూరంగా ఉండాలి,వస్తు చౌర్యమే కాదు భావ చౌర్యం జ్ఞాన చౌర్యం కూడా పరిహరించదగినవే.
5.ద్వేషభావాల్నీ విషాహారాల్నీ పూర్తిగా పరిత్యజించాలి

       తధాగత బుధ్ధునిలో గమనించదగ్గ విశేషం వాస్తవికత - కేవలం బోధ చేసి వూరుకోలేదు,ఒక ప్రణాళికతో ఆధ్యాత్మిక ప్రభుత్వాన్ని నిర్మించాడు 45 సంవత్సరాల పాటు  సంవత్సరాని కొక నగరంలో విడిది చేసి  ప్రతిచోటా ధర్మచక్రం నిరంతరాయంగా తిరిగేటందుకు అవసరమైన నియమాలను చాలా స్పష్టంగా నిర్వచించాడు.ఒక వ్యక్తి "ఇది నేను చెప్తున్నాను,ఎందుకు చెయ్యాలి అని ప్రశ్నించకు,దీన్ని నువ్వు చేసి తీరాలి" అని పెత్తనం చెయ్యకుండా అతను చెప్పింది చెప్పినట్టు విన్నవాళ్ళు విన్నది విన్నట్టు పాటించడం అంతకు ముందు గానీ ఆ తర్వాత గానీ చరిత్రలో ఎక్కడా జరగలేదు.ఈ స్వేచ్చానిర్ణయపు పట్టుదల వల్లనే మగధ మహామంత్రి వజ్జియనుల మీద దాడికి అనుమతి కోరినప్పుడు నాకిష్టం లేదు గాబట్టి వద్దు అనకుండా ఆనందుడితో సంభాషణ ద్వారా వజ్జియనుల ఔన్నత్యాన్ని గురించి చెప్పి అటువంటి అత్యున్నత సంస్కృతిలో ఉన్నవాళ్ళు నీకు లొంగరు అని ముక్తాయింపు ఇచ్చాడు - ఇప్పుడర్ధమైంది, మణిపద్మోహం!ధార్మిక గ్రంధాల్లో రహస్యాన్ని అతడు తిరస్కరించాడు."దాపరికం వాటిలోని మోసానికి చిహ్నం" అని  నిర్మొహమాటంగా ప్రకటించాడు.అయితే ఒక విషయం గమనించాలి.ఒక సన్నివేశంలో కొన్ని విషయాల్ని గురించి బుధ్ధుడు కావాలనే జవాబుని దాటవేస్తున్నట్టు అనుమానించి దాని గురించి ప్రశ్నిస్తే,తను కూర్చున్న చెట్టు కింద రాలిన ఆకుల్ని తన పిడికిట పట్టి "సన్యాసీ!ప్రపంచంలో ఉన్నవి ఇవే ఆకులా ఇంకా ఉన్నాయా?" అని అడిగాడు."గురువర్యా ,ఖచ్చితంగా ఎక్కువే ఉన్నాయి,చెట్టుమీద ఉన్నాయి గదా!" అని జవాబివ్వగా "సన్యాసీ!ఇప్పటికిప్పుడు నేను చలిమంట వేసుకోవాలంటే నాకు ఇవి మాత్రమే ఉపయోగ పడతాయి.చెట్టు మీద ఉన్న ఆకులు నాకు అనవసరం.నాకు తెలిసిన దానిలో మీకు ఉపయోగం లేనివి చాలా ఉన్నాయి, అందుకే వదిలి వేస్తున్నాను.మీకు అవసరం అనిపిస్తే మీ అంతట మీరు శోధించి సాధించుకోండి" అని స్పష్టం చేశాడు.అనవసరమని అనుకున్నవాటిని చెప్పకుండా వొదిలెయ్యటం వేరు,అవసరమైన దానిని కూడా చెప్పకపోవటం వేరు, కదా!

      సమాజంలో ఉన్న అంతరువులను పాటించకండా జ్ఞానాసక్తిని మాత్రమే పరిగణించి జ్ఞానబోధకి తలుపులు తెరవడం నిజంగా అనాటి కాలానికి ఖచ్చితంగా విప్లవాత్మకమైనదే.ఉపాలి అనే అర్హతుదు క్షురకుడు!భిక్షుకి సంఘంలో గొప్ప పేరు గల సన్యాసినులు పున్న,పున్నిక ఇద్దరూ కట్టు బానిసలు.జాతి భేదాలకు వ్యతిరేకంగా తధాగత బుధ్ధ్హుడు చేసిన ప్రకటనని UNESCO తన కార్యక్రమాలకి సంబంధించిన Declaration on Race and racial Prejudice,UNESCO 1978 ప్రకటనలో యధాతధంగా స్వీకరించింది!

      అయితే ఇప్పటికీ జీవితకాలనిర్ణయం విషయంలో అన్నీ అనిశ్చితంగానే ఉన్నాయి.బౌధ్ధ మత గ్రంధాలు కూడా ఏ ఒక్క తేదీ విషయంలోనూ ఏకీభవించటం లేదు.దీని వల్ల కొందరికి అసలీ గౌతమబుధ్ధుడు వాస్తవంగా ఉన్నాడా లేక కల్పితమా అనే అనుమానాలు కూడా వచ్చాయి.యెందుకంటే ఓక వైపున ఈ మతాన్ని స్థాపించిన వ్యక్తి దేవుడి ఉనికిని పూర్తిగా తిరస్కరించి యజ్ఞయాగాదుల్నీ పూజా విధానాలనీ త్రోసిరాజని తర్కంతో బ్రతకమని శాసించాడని చెప్తూ మళ్ళీ అతను బోధిసత్వుదనే దేవుడి 28వ అవతారం అనడం హేతువిరుధ్ధం కాదా?బౌధ్ధమతం మీద ఎంతో పరిశోధన చేసిన T.W,R Davids కూడా "ఇన్ని శతాబ్దాల పాటు విస్తరించిన బౌధ్ధ మతసాహిత్యపు చరిత్రని తీరగేసినా ఖచ్చితంగా బుధ్ధుని అనుయాయులు ఏ కాలంలో ఎక్కడి నుంచి ఈ పరంపరని మొదలు పెట్టారనేదానికి సాక్ష్యం చెప్పగలిగిన ఒక్క రికార్డు కూడా కనపడలేదు నాకు" అనేశాడు.

      బౌద్ధమతానికి సంబంధించి మనలో రెండు రకాల భ్రమలు ఉన్నాయి.ఒకటి, శంకరాచార్యుడు బౌధ్ధాన్ని నాశనం చేశాడనేది.రెండు,అశోకుడు ఒక్కడే బౌధ్ధాన్ని ఎక్కువగా ఆదరించాడనేది.బుద్ధుడు పుట్టి 80 యేళ్ళ వయస్సులో మహాపరినిర్వాణం చేసిన 300 సంవత్సరాల తర్వాతి వాడు అశోకుడు.ఆ మధ్య కాలంలో ఎవరూ ఆదరించనే లేదా?ఎవరూ ఆదరించకుండానే 300 ఏళ్ళ పాటు సజీవంగా ఉండగలిగిందా!అశోకుడి పరివర్తనకి కారణమైనదిగా చెప్పబడుతున్న  కళింగ యుధ్ధం కూడా నిజంగా జరిగిందని చెప్పలేని పరిస్థితి.ఇవ్వాళ మనం చదువుతున్న అధికారికమైన చరిత్ర అంతా నెహ్రూ ఆదరణతో విశ్వవిద్యాలయాల్లో చేరిన కమ్యునిష్టులు తమ ఎజెండాని బట్టి వండివార్చిన చరిత్ర.

      చారిత్రకంగా చూస్రే క్రీ.శ 8వ శతాబ్దానికి ముందు అప్పటికే మహాయానం ప్రముఖం కావడం వల్ల బుధ్ధుడు దేవుడుగా మారినా విష్ణువు యొక్క అవతారం అనే మాట వినబడేది కాదు.ఈమార్పు క్రీ.శ 8వ శతాబ్దం నాటి రాజకీయ పరిస్థితుల కనుగుణంగా జరిగింది గనక దీని మూలంగా ఆధ్యాత్మికమైన కల్లోలం ఏదీ జరిగినట్టు కనిపించదు.అప్పటి రాజస్వామ్యమైనా ఇప్పటి ప్రజాస్వామ్యమైనా ప్రభుత్వానికి ప్రజల వైపు నుంచి కావలసింది విధేయత.ఆ విధేయతను భగ్నం చెయ్యనంత వరకు ఏ ప్రభుత్వమూ ఏ మతాన్నీ తిరస్కరించదు - ప్రభుత్వంలో ఉన్నవారికి మరీ వ్యక్తిగతమైన ద్వేషం ఉంటే తప్ప!మహాయాన సంప్రదాయం ప్రకారం వాళ్ళు కూడా దేవాలయాలు కట్టడం మొదలయ్యాక రాజులకి ఒక సమస్య వచ్చి పడింది.రాజు మతాన్ని ప్రోత్సహించడం అంటే ఏమిటి?ఒక ప్రాంతంలో వాళ్ళు ఆలయం కోసం సరైన స్థలం ఎన్నుకోవడం దగ్గిర్నుంచి వారి మతానికి సంబంధించిన వైభవోపేతమైన వేడుకలు నిర్వహించుకోవడంలో ఇబ్బందులు కలగకుండా చూదటం,అవునా?ఈ లెక్కన ఒక ప్రాంతంలో హిందువులనీ బౌధ్ధులనీ వేరువేరుగా ప్రోత్సహించడం కన్నా రెంటినీ కలపడం ద్వారా ప్రభుత్వ నిధుల్నీ పొదుపు చెయ్యొచ్చు లేనిపోని తలనెప్పుల్నీ తగ్గించుకోవచ్చు . ఎప్పుడైతే దేవుడు లేడన్న బుధ్ధుణ్ణి దేవుడిగా మార్చుతూ మహాయానం మొదలైందో అప్పుడే ఈ దేశంలో బౌధ్ధం ఆకర్షణ కోల్పోవడమూ మొదలైంది!అచ్చం హిందూమతంలాగే ఉన్న బౌధ్ధం లోకి ఏ హిందువైనా ఎందుకు మారాలి?బౌధ్ధానికి భారత దేశంలో ఉన్న ఈ ప్రతికూలత విదేశాల్లో ఎదురు కాలేదు కాబట్టి ఆయా దేశస్థుల్ని బౌధ్ధం విశేషంగా ఆకర్షించింది.ఆ దేశాలకి వెళ్ళింది కూడా అప్పటికే హిందూమతాన్ని అనుకరించటం మొదలుపెట్టిన నవీన భౌద్ధమతమే!శంకారాచార్యుడు చేసినదల్లా హిందూమతాన్ని చైతన్యవంతం చెయ్యడం,దానితో సహజంగానే బౌధ్ధం పెద్దగీత పక్కన చిన్నగీతగా ఉన్నది కాస్తా బుల్లిగీతగా అయ్యింది.

      ఇక గౌతమ బుధ్ధుణ్ణి విష్ణువు అవతారంగా చెప్పాలంటే ఇటు హిందూ పురాణాల్లో గానీ అటు బుద్ధ వాజ్మయంలో  గానీ ప్రస్తావనలు ఉండాలి కదా!అంతకు ముందరి కాలంలో ఏ ప్రస్తావనలూ లేకుండా ఒక్కసారిగా ఒక మతం దేవుణ్ణి మరో మతానికి అంటుగట్టెయ్యడం అంటే బోడిగుండుకీ మోకాలికీ ముడిపెట్టెయ్యడమే కదా - ఇరుమతాల్లోని పెద్దలూ అంతటి అప్రాచ్యపు ప్రతిపాదనకి ఎలా ఒప్పుకుంటారు?"ఏకవింశతితమం బైన బుద్ధ నామధేయంబునం గలియుగాద్యవనరంబున రాక్షససమ్మోహనంబు కొరకు మధ్యగయాప్రదేశంబున జినసుతుండై తేజరిల్లు" అని పోతన భాగవతంలో బుధ్ధావతార వర్ణన ఉంటుంది."Some Blunders of Indian Historical Research" గ్రంధంలో పి.యన్.ఓక్ మహాశయుడు మగధ రాజవంశావళిని తెలుసుకోవడానికి పురాణాలు ప్రశస్తమైన ఆధారసామగ్రి అని పేర్కొన్నాడు.మహాభారత యుధ్ధం జరిగే కాలానికి సోమాధి అనే అతను మగధకు ప్రభువుగా ఉండేవాడు.అతను వంశకర్తగా 22 మంది రాజులు 1006 సంవత్సరాలు గడిచాయి.ఆతర్వాత ఆయిదుగురు రాజల పరంపరతో ప్రద్యోత వంశం 138 సంవత్సరాలు పాలించింది.దాని తర్వాత 10 మంది రాజుల పరంపరతో శిశునాగ వంశం 360 సంవత్సరాలు పరిపాలించింది.ఈ శిశునాగ వంశంలో నాలుగవ వాడై క్రీ.పూ 1892 నుంచి క్రీ.పూ 1852 వరకూ రాజ్యపాలన చేసిన క్షేమజిత్ గౌతమ బుధ్ధుడి తండ్రియైన కపిలవస్తు నగరాధీశుడు శుధ్ధోదనుడికి సమకాలికుడు!ఈ మధ్య కాలంలో పుట్టిన బుధ్ధుడు ఐదవ శిశునాగ ప్రభువైన బింబిసారుని పరిపానా కాలమైన క్రీ.పూ 1852 నుంచి క్రీ.పూ 1814 మధ్య కాలంలో జ్ఞానసిధ్ధిని పొంది తధాగతుడై ఆరవ శిశునాగ వంశపు రాజైన అజాతశత్రువు పరిపాలనా కాలమైన క్రీ.పూ 1814 నుంచి క్రీ.పూ 1787 మధ్యకాలంలో మహాపరినిర్వాణం పొందాడు."Age of Buddha, Milinda and King Amtiyoka and Yuga Purana" గ్రంధంలో పండిట్ కోట వెంకటాచలం కూడా ఇదే రకమైన విశ్లేషణ చేశారు.ఈయన లెక్క ప్రకారం బుద్ధుడు ఇక్ష్వాకు వంశపు రాజులలో 23వ వాడు.క్రీ.పూ 1814 నాటికి,అంటే అజాతశత్రువు పట్టాభిషేకం జరిగేనాటికి బుద్ధుడికి 72 ఏళ్ళు.కాబట్టి అతని జననం క్రీ.పూ 1887 అవుతుంది.

      కొత్త పరిశోధనల ప్రకారం ఇప్పుడు గౌతమబుధ్ధుడి కాలం క్రీ.పూ 6వ శతాబ్దం.అంటే క్రీ.పూ 1887 నాటి బుధ్ధుడూ క్రీ.పూ 643 నాటి బుధ్ద్జుడూ వేరువేరు వ్యక్తులు అని నిర్ధారణ అయినట్లే కదా!వీరి తలిదండ్రుల పేర్లు కూడా ఒకటి కాదు.పుట్టిన ప్రాంతాలూ ఒకటి కాదు.మొదటి బుద్ధుడి తండ్రి జినుడు లేక అజినుడు,తల్లి అంజన.పురాణాలలో అతని అవతార సంభవానికి సంబంధించిన కధల లొని విశేషాల్ని ఒకటిగా కలిపితే ఇట్లా ఉంటుంది:కలియుగారంభంలో వైదిక ధర్మాన్ని లోపలి నుంచి భ్రష్టు పట్టించడానికి రాక్షసులు యజ్ఞయాగాదులలో జంతుబలుల్ని ప్రవేశపెట్టి చెలరేగిపోతున్నారు.శుక్రాచార్యుడు రాక్షసుల్ని అజేయుల్ని చెయ్యడానికి ఒకటి లేక అనేక యజ్ఞాల్ని చెయ్యటానికి సంకల్పించాడు.దానితో ఎప్పటిలాగే దేవతలు అర్ధించగా అజిన ప్రభువుకు 12 ఏళ్ళ వయసు బాలుడిగా కనబడ్డాడు.అతని చక్కదనానికి ముగ్ధుడై జినుడు అతన్ని సంతానంగా స్వీకరిస్తాడు.అట్లా రాక్షసుల వ్యూహాన్ని తిరిగి వారి మీదకే విసురుతున్నట్టు వారిలో ఒకడై వారికి యజ్ఞ యాగాదులలో జరిగే జంతుబలుల పట్ల అసహ్యం పుట్టించి శుక్రాచార్యుడు చేయించదలుచుకున్న యజ్ఞాలకు విముఖత్వం కలిగించటానికి అహింసను బోధించి సమ్మోహితుల్ని చేసి పరివర్తన ద్వారానే దుష్టసంహారం చేస్తాడు.ఫలితంగా వైదికధర్మవిరుద్ధమైన జంతుబలుల వంటి క్రూరమైన రాక్షసకృత్యాలు నిరోధించబడి వైదికధర్మం దోషరహితమై తిరిగి ధూమరహిత దీపకళిక వలే వెలిగింది.ఇవి హిందూ పౌరాణిక సాహిత్యరూపాల వైపు నుంచి మొదటి బుద్ధుడికి సంబంధించిన విశేషాలు.ఇప్పుడు మనం బుద్ధగయ అంటున్న దానిని పురాణాలో కీకట దేశం అని ప్రస్తావించారు.అది కూడా సరిగ్గానే కలుస్తున్నది.ఇప్పటి బుద్ధుడు జన్మించినది కపిలవస్తు,తల్లి మహామాయ,తండ్రి శుద్ధోదనుడు.ఈ తేడాల వల్ల హిందువుల పౌరాణిక గ్రంధాల వైపు నుంచి తొలిదశలో ఇద్దరు బుద్ధుల్ని గుర్తించినట్లే తెలుస్తున్నది గదా!

      అటువైపు బౌద్ధమత సాహిత్యంలోనూ తొలిదశలో ఇద్దరు బుద్ధుల్ని వేరువేరు వ్యక్తులుగా గుర్తించినట్లు ఆధారాలు ఉన్నాయి.అమరసింహుడు అనే ప్రముఖ రచయిత బుద్ధ సాహిత్యంలోని చాలా గ్రంధాల్ని రచించాడు.వాటిలో అమరకోశం ఒకటి.అందులోని ఒక బుద్ధ స్తుతి ఇలా ఉంటుంది:

"సర్వజ్ఞః సుగతో ధర్మజ్ఞః తధాగతః
సమంత భద్రో భగవాన్ మారజిత్ లోకజిత్ జినః
శదభిజ్ఞో దశబలో ద్వయవాది వినాయకః
మునీంద్ర శ్రీఘనః శాస్తమునిః"

ఇందులోని 18 పేర్లూ సుగతబుద్ధుడికి సంబంధించిన విశేషణాలు.తర్వాతి చరణాలు ఇలా ఉంటాయి:

"శాక్యమునిస్తు యః స శాక్యసింహః సర్వార్ధసిద్ధ శౌద్ధోదనిశ్చ
గౌతమశ్చ అర్కబంధుశ్చ మాయాదేవీ సుతశ్చ సః"

      ఈ రెండవ భాగంలోని ఏడు పేర్లూ గౌతమబుద్ధునికే వర్తిస్తాయి తప్ప సుగత బుద్ధునికి కాదని మీకూ అర్ధమయ్యే ఉంటుంది.బుద్ధ వాజ్మయంలో బుద్ధమూర్తులు చాలామంది ఉంటారు అమితాభ బుద్ధుడు,సమంత భద్రుడు,మైత్రేయ బుద్ధుడు - ఒక్కొక్క బుద్ధునికి ఒక్కొక్క ప్రత్యేకత ఉంటుంది.సుగత బుద్ధునికి సమంతభద్రుడు అనేది పర్యాయపదం.మరింత గట్టి సాక్ష్యం క్రీ.శ 1807 నాటి H. T. Colebrooke యొక్క అమరకోశం అనువాదంలో దొరుకుతుంది.అందులోని 21వ అధ్యాయంలో లలితవిస్తారగ్రంధం నుంచి ప్రస్తావనల్ని ఉదహరిస్తూ సుగత బుద్ధుడు తపస్సు చేసిన చోటనే గౌతమ బుద్ధుడు తపస్సు చేసినట్లు ప్రస్తావించాడు!

LAUGHING BUDDHA

      కాలం చూస్తే 500 సంవత్స్రాలు తేడా,పుట్టుక చూస్తే ప్రాంతాలు వేరు తలిదండ్రులూ వేరు,మతం చూస్తే రెండూ ఒకదానికొకటి విభిన్నమైనవి - అయినా ఈ ఇద్దర్నీ కలిపేస్తుంటే ఏ మతంలోనివారూ అసలు అభ్యంతరమే చెప్పకుండా ఎందుకు కొనసాగించారు?నేను చదివిన  విశ్లేషణలు చాలా ఉన్నాయి,కానీ ఏ ఒక్కటీ సమగ్రంగా లేదు - నాకు కొన్ని అసలు నమ్మదగినవిగా అనిపించ లేదు. చదివిన వాటిల్లో నాకు నచ్చినవి రెండు,నాకు తోచినవి రెండు కలిపితే మొత్తం కారణాలు నాలుగు.

బౌద్ధమత సాహిత్యం లోని అస్పష్టత:

        ఇప్పటికీ నాకు రెండవ బుద్దుడైన గౌతమ బుద్ధుడు చారిత్రక వ్యక్తియేనా లేక బౌద్ధమతస్థుల కల్పనయా అనే సందేహం వదలటం లేదు.ఎందుకంటే కోట వెంకటాచలం ప్రభృతులు వర్ణించిన వంశావళి లోని క్రీ,పూ 1884 నాటి బింబిసారుడూ అజాతశత్రువూ మళ్ళీ క్రీ.పూ 6వ శతాబ్ది కాలంలోనూ కనిపిస్తున్నారు.మగధీరలో హీరో ఒక్కడే కాకుండా హీరోయినూ విలనూ కూడా మళ్ళీ పుట్టి మళ్ళీ అదే రకంగా తన్నుకున్న ఫార్ములా సినేమా ఖద చరిత్రలో రిపీటయ్యే అవకాశం ఉంటుందా!

WARRIOR BUDDHA

      బౌద్ద సాహిత్యంలో ఈ బుద్ధుడి వంశావళికి సంబంధించి నాలుగు వెర్షన్లు ఉన్నాయి.1.హిందూ పురాణాలు.2.భారత దేశపు తొలినాటి బౌద్ధవాజ్మయం,3.సింహళ దేశపు వెర్షన్,4.చైనా దేశపు వెర్షన్ - ఈ నాలుగూ నాలుగు రకాలుగా చెప్తున్నాయి.గట్టిగా నిలదీస్తే జవాబు చెప్పలేని పరిస్థితి వారిలోనే ఉన్నది గాబట్టి బౌద్ధులు వెనక్కి తగ్గి ఉండవచ్చు.పైగా వ్యక్తుల పేర్లూ ఉద్దేశం మాత్రమే తేడా తప్ప మౌలిక సిద్ధాంతం ఒక్కటే!వారంతట వారే సుగత బుద్ధుణ్ణి సమంత భద్రుడిగా ఒప్పుకుని ఉన్నారు గనక ఆ బుద్ధుడూ ఈ బుద్ధుడూ ఒక్కరే అని ఒప్పుకోవడానికి అభ్యంతరం ఏముంటుంది?

శంకారాచార్యుల వారి స్ఖాలిత్యం:

      చరిత్రలో హిందువుల వైపునుంచి తొలిసారిగా వీరిద్దర్నీ కలిపిన వ్యక్తి శ్రీ శంకర భగవత్పాదులు.వాదనలో బౌద్దుల్ని ఓడించిన తర్వాత శిష్యులతో చేసే ప్రస్తావనల్లోనూ తన రచనల్లోనూ ఇద్దర్నీ కలిపి "సర్వధ అపి అనాదరణీయ అయం సుగత సమయః ఇతి అభిప్రాయః అమరకోశ గ్రంధ" అని ప్రస్తావించడం జరిగింది.ఇది శంకరాచార్యుల వారు కావాలని చేశారా లేక పొరపాటుగా చేశారా అనేది చెప్పలేము గానీ దీనివల్ల హిందువుల వైపు నుంచి ఇద్దరు బుద్ధుల్నీ కలపడం పట్ల వైముఖ్యం తగ్గి ఉండొచ్చు.శంకరాచార్యుడు తను విమర్శించడానికి తీసుకున్న అమరకోశం లోనే పైన చెప్పుకున్న స్తుతి ఉంది కదా!అదీ గాక గౌతమ బుద్ధుడి కాలం నాటికే సుగత బుద్ధుడికి సంబంధించిన వివరాలు విస్మృతమైపోయినాయి.శంకరాచార్యుడు సొంతంగా ఈ ఇద్దరూ వేరువేరా లేక ఒక్కరా అనే విషయం మీద శ్రద్ధ చూపించి ఉండకపోవచ్చు.శంకరాచార్యుడి ఆధ్యాత్మిక ప్రయాణం అతివేగంగా జరిగింది.గౌతమ బుద్ధుడు 45 ఏళ్ళ పాటు ఉత్తరాదినే తిరిగి సాధించిన దాన్ని శంకరుడు కేవలం ఇరవయ్యేళ్ళ లోనే ఆసేతుశీతనగం వరకూ తిరిగి సాధించాడు - అసలైన లక్ష్యంతో పోలిస్తే ఇలాంటివి కూడా పట్టించుకుని ఉంటే ఆ వేగం సాధ్యమయ్యేది కాదు!

GREEN BUDDHA

      ఏ విధంగా జరిగినా శంకరాచార్యుల ముఖతా వచ్చిన ఈ ప్రస్తావన సరిగ్గా అదే సమయంలో రాజులు ఈ రెండు మూర్తుల్నీ కలపడానికి తీసుకున్న రాజకీయ నిర్ణయం పట్ల సామాన్య హిందువులకి వ్యతిరేకత లేకుండా చేసంది.శంకరాచార్యుడి కాలం తర్వాత కూడా బౌద్ధమతం ఈ దేశంలో పూర్తిగా మాయమై పోలేదు,హిందువులు గానీ శంకరుడు గానీ నిజంగా నాశనం చెయ్యాలనుకుని ఉంటే బుద్ధుడి తర్వాత అశోకుడి కాలానికి మధ్యలో ఉన్న 300 సంవత్సరాలు చాలా ఎక్కువ,శంకరుడి కాలం తర్వాత బౌద్దం మనగలిగిన కాలం కూడా చాలా ఎక్కువే!

హిందువుల వసుధైక కుటుంబ భావన:

      ఈ రోజున కొందరు తమ ఎజెండా ప్రకారం చేసిన కుట్రలు బయటపడి హిందువులు సంఘటితమవడం చూసి అసహనం ఎక్కువై తమలోని అసహనాన్ని హిందువులకి అంటగట్టి అల్లరి చేస్తున్నారు గానీ చరిత్ర కందని కాలం నుంచీ హిందువులలో పరమత సహిష్ణుత చాలా ఎక్కువ.ఈ సనాతన ధర్మం లోని అత్యున్నతమైన భావ శకలాల్లో "వసుధైక కుటుంబ భావన" ఒకటి.మహా ఉపనిషత్తు 6వ అధ్యాయం లోని 72వ శ్లోకం "అయం బంధురయం నేతి గణానా లఘుచేతసాం ఉదారచరితానాం వసుధైవ కుటుంబం" అని చెప్తుంది.కేవలం ఈ ఒక్కచోట మాత్రమే కాదు వైదిక సాహిత్యం లోని హితోపదేశ మనే మరొక భాగం లోనూ కనబడుతుంది.గీత లోని ఏ ఒక్క భావమూ కేవలం హిందువులకి మాత్రమే చెప్తున్నట్టు ఉండదు.ఈ పృధివి పైన జన్మించిన ప్రతివాడూ పార్ధుడే కదా,మొత్తం భారతీయ వేదాంత మంతటా "లోకా స్సమస్రా సుఖినో భవంతు" అనే భావన అంతర్లీనంగా కనబడుతూనే ఉంటుంది.ఇతర మతాల వారు మా మతాన్నే పాటించండి,మేము చెప్పిన దేవుణ్ణే కొలవండి,లేకపోతే మీరు సర్వనాశనమై పోతారు అని చెప్తుంటే ఒక్క హిందూ మతాచార్యులే "అన్ని మతాలూ చెప్పేది ఒక్కటే,ఎవరి మతాన్ని వారు నిష్ఠగా పాటించుకుంటే చాలు" అంటున్నారే తప్ప మత మార్పిడుల ద్వారా సంఖ్యని పెంచుకోవాలని చూడటం లేదు.ప్రాచీనత వల్ల కలిగిన ఔన్నత్యాన్ని బలహీనతగా భావించే బధిరాంధులకు నమస్కారం!ఔన్నత్యం వల్ల కలిగిన శాంతిప్రియత్వాన్ని చేతగానితనంగా భావించే ద్వేషభూయిష్టులకు నమస్కారం!

      సాంస్కృతికపరమైన ఈ వసుధైక కుటుంభ భావన ఈ గడ్డ మీద పుట్టటానికి వీరి మూలమే కారణమని ఆధునిక శాస్త్ర పరిశోధనలు కొత్త గొంతుకతో చెప్తున్నాయి.జన్యుశాస్త్రం, వాతావరణ శాస్త్రం, శిలాజ శాస్త్రం వంటి ఎన్నో శాస్త్రాలని ఆధారం చేసుకుని పరిశోధించి STEPHEN OPPENHEIMER అనే శాస్త్రవేత్త సకల సమూహాల నాగరికతలకీ తల్లివేరు భరతభూమియే అని నిర్ద్వంద్వంగా చాటిచెప్పాడు!అనుమానం ఉన్నవాళ్ళు ఇక్కడ ఉన్న ఒక యానిమేటెడ్ జర్నీ చూసి తెలుసుకోవచ్చు.దాని ప్రకారం 160,000 సంవత్సరాల క్రితం తూర్పు ఆఫ్రికా గడ్డ పైన తొలి తరం మానవజాతి ఉద్భవించి ప్రవృద్ధమై ప్రకృతి ఒడిలో ఆడుతూ పాడుతూ స్వేచ్చగా తిరుగాడింది.135,000 సంవత్సరాల నాటికి నాలుగు దిక్కులకీ వ్యాపిస్తూ ఒక సమూహం గుడ్ హోప్ అగ్రాన్ని చేరుకున్నది, ఒక సమూహం కాంగో బేసిన్ చేరుకున్నది, మరొక సమూహం ఐవరీ కోస్ట్ వైపుకీ చేరుకున్నది.115,000 సంవత్సరాల నాటికి మరొక సమూహం 125,000 సంవత్సరాల నాటి ఆకుపచ్చని సహారాను దాటి ఉత్తరపు మైదాన ప్రాంతంలో ఆఫ్రికా ఖండపు సరిహద్దుని దాటింది.ఇది ఆఫ్రికా నుంచి ఇతర ప్రాంతాలకి కదిలిన తొలి మానవ సమూహం.కాని 90,000 నాటికి ఈ మానవ సమూహం తొలి హిమానీ యుగం శైతల్యపు తీవ్రతకి నశించి పోయింది.మళ్ళీ 85,00 సంవత్సరాల క్రితం మరొక సమూహం ఈసారి ఎర్ర సముద్రపు ముఖద్వారం దగ్గిర ఆఫ్రికా ఖండాన్ని దాటి తీరప్రాంతం వెంబడి పయనించి భరతఖండాన్ని చేరింది.ఈనాటికీ ఆఫ్రికేతర సమూహాలన్నీ భరతఖండాన్ని చేరిన ఈ సమూహం నుంచే ఉద్భవించినాయి.ప్రపంచమంతటా ఈనాడు విస్తరించిన అన్ని మానవ సమూహాలకూ ఆధారమైన తొలి మానవ సమూహం ఇక్కడ తామరతంపరగా పెరిగి తర్వాతనే ఇతర ప్రాంతాలకు విస్తరించింది.అయితే,74,000 సంవత్సరాల క్రితం ఇప్పటి సుమత్ర్రా ప్రాంతంలో ఉన్న తోబా అగ్నీర్వతం విలయాన్ని సృష్టించటంతో ఇప్పటి భారత్,పాకిస్థాన్ దేశాల మధ్య ప్రాంతంలో పరిఢవిల్లిన జీవరాశి మొత్తం నశించిపోయింది.65,000 సంవత్సరాల క్రితం నాటికి తొలి విధ్వంసం తర్వాత ఇక్కడి నుంచి వెళ్ళిన ఇతర మానవ సమూహాలలో కొన్ని నావలలో సాగరాల్ని దాటుకుని రావడంతో తాతల నాడు దూర దేశం తరలివెళ్ళిన వారి మనుమలు తాతల నాటి పాతకొంపకి తిరిగి వచ్చినట్టు భరత ఖండం మళ్ళీ మానవ సమూహాలతో కళకళ లాడటం మొదలైంది.ఈ మానవ సమూహాలన్నీ ఒకే స్త్రీ మూర్తి నుంచి వచ్చాయని జన్యు పరిశోధనలు చెప్తున్నాయి.అందుకే కాబోలు మనవాళ్ళు అమ్మలగన్నయమ్మ ముగ్గురమ్మల మూలపుటమ్మకు శ్యామవర్ణం పులిమి భయద సౌందర్యాన్ని రూపు దిద్ది చూపించారు!పురాణ సంస్కృతియైన భారత సంస్కృతియే సకల సంస్కృతులకు తల్లియని ప్రాజ్ణులు కొందరు చెప్పినప్పుడు నమ్మనివారికి కూడా నమ్మకం కుదిరేటంత గొప్పగా సత్యాన్ని తేటతెల్లం చేసిన ఒప్పెన్ హీమర్ మహాశయుడికి సర్వాంగ ప్రణామం!

బౌద్ధుల శాంతిపూర్వక స్నేహశీలత:

      తన కాలానికి నాస్తికత్వం ప్రబోధించిన తధాగతుడే మీ బుద్ధిని ఉపయోగించుకుని మీ ధర్మాన్ని మీరు నిర్వచించుకొమ్మని ఇచ్చిన స్వేచ్చను ఉపయోగించుకుని కాలానికి తగ్గట్టు మారుతూ మహాయాన వజ్రయాన సిద్ధాంతాల్ని చెప్పినా మౌలికమైన అహింసాయుతమైన ప్రవర్తనతో జీవించటం,తర్కబద్ధమైన వాదనతోనే ఇతరుల్ని మెప్పించటం అనేవాటికి భంగం కలగనివ్వకపోవటం బౌద్ధ మతస్థుల లోని విశేషం!తమ మతానికి సంబంధించిన దైవాన్నీ హిందూ మతానికి సంబంధిన దైవాన్నీ ఒక్కటి చెయ్యాలని ప్రతిపాదించినప్పుడు తమ మౌలిక ధర్మచక్రప్రవర్తనకి విరుద్ధం కానందువల్ల దైవసంకరం అని భావించకుండా హిందువులతో ఏకీభవించటం బౌద్దుల స్నేహశీలరకు తార్కాణం.

      ఒక వ్యక్తి చేత స్థాపించబడిన మతధర్మా లన్నిటిలో సరిహద్ద్దు లెరుంగక సకలజనుల్నీ అమోఘంగా ఆకర్షించి అత్యంత శాంతియుతంగా వ్యాపించినది బౌధ్ధ ధర్మం ఒక్కటే.H.Fielding Hall  తన The soul of a People గ్రంధంలో "There can never be a war of Buddhism.No ravished country ever borne witness to the prowess of the followers of the Buddha; no murdered men have poured out their blood on their hearth stones, killed in his name: no ruined women have cursed his name to high heaven. He and his faith are clean of the stain of blood. He was the preacher of the Great Peace.,of love of charity of compassion, and so clear is his teaching that it can never be misunderstood" అన్నాడు.

                         బుధ్ధం శరణం గఛ్చామి!ధర్మం శరణం గఛ్చామి!సంఘం శరణం గఛ్చామి!

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
(చిత్రాలు గూగుల్ సౌజన్యం)