మాన్యశ్రీ అంబేద్కర్ గారు మహాత్మాగాంధీని ఎందుకు ద్వేషించారు?పాకిస్తాన్ ఏర్పాటుకు నిజమైన కర్త ఎవరు?హిందువులు గాంధీని ఎలా అర్ధం చేసుకోవాలి?

               రాజ్యాంగంలో అన్ని బలమైన అధికరణలు ఉండి,ఎన్నో ప్రత్యేక చట్టాలు కూడా ఉండి దళితులు/అస్పృశ్యులు తల  యెత్తుకుని తిరగడానికి కావలసిన అన్ని ఏర్పాట్లూ ఉన్నాయని గొప్పలు చెప్పుకుంటున్నప్పటికీ ఇన్నేళ్ళ తర్వాత కూడా హిందూ సమాజం నుంచి అస్పృశ్యత పూర్తిగా అదృశ్యం కాకపోవటానికి  కారణం స్వతంత్రం కోసం సామాన్యుల నుంచి అసామాన్యుల వరకు అన్ని మతాల నుంచీ అన్ని కులాల నుంచీ బయల్దేరిన ఎందరో త్యాగమూర్తులు చేసిన అనితర సాధ్యమైన త్యాగాలను సైతం సిగ్గెగ్గులు లేకుండా తనకే దఖలుపర్చుకున్న కాంగ్రెసు తొలిసారి అధికారంలోకి వచ్చినప్పటినుంచి జాతిమీద "రవి అస్తమించని బ్రిటిష్ సామ్రాజ్యాన్ని గడగడగడగడగడగడగడగడగడగడ లాడించి కూకటి వేళ్ళతో సహా పెకలించిన అహింసా యోధుడు!" అని  రుద్దిన మహాత్మా గాంధీయే!

               అసలు మనకి అన్యాయం చేస్తున్న ఇంగ్లీషు వాళ్ళమీద స్వతంత్రం తెచ్చుకోవడానికీ అస్పృశ్యతకీ సంబంధమే లేదు.అధికారంలో ఉండి మనని దోచుకుంటున్న ఇంగ్లీషువాళ్ళ నుంచి స్వతంత్రం తెచ్చుకోవడం అనేది రాజకీయ సమస్య, అస్పృశ్యతని తొలగించడం అనేది సామాజిక సంస్కరణ - వాటిమధ్య సంబంధాన్ని ప్రవేశపెట్టినదే గాంధీ!మరి, అంత కాలం పాటు "నాకు అన్నిటి కన్న ఇదే ముఖ్యం!" అని సాగదీస్తున్న వాడు తీరా మాన్యశ్రీ అంబేద్కర్ గారు దాన్ని మూలచ్చేదం చెయ్యడానికి ఎన్నోసులువైన మార్గాలను చూపిస్తుంటే ఒక్క సూచనని కూడా పాటించకుండా ఉత్తుత్తి తంతులతో ఎందుకు సరిపెట్టాడు?

               మాన్యశ్రీ ఆంబేద్కర్ గారు అడిగినది చాలా చిన్న కోరిక:అస్పృశ్యులు/దళితులు తమ ప్రతినిధులను  తామే ఎన్నుకునే అవకాశం. అదీ ముస్లిములకి ఇవ్వడానికి ఒప్పుకుని దళితులకి ఇవ్వకపోవడానికి కారణం ఏమిటి?మతపరమైన మైనారిటీ అని తప్ప ముస్లిములు అప్పటికి కొంత గౌరవప్రదమయిన స్థానంలోనే ఉన్నారు.వాళ్ళకిచ్చిన సౌకర్యం అంతకన్న దయనీయమైన పరిస్థితుల్లో ఉన్న దళితులకి ఇవ్వకపోవడం అన్యాయం కాదా!

               Ramsay MacDonald Award ముస్లిముల్నీ శిఖ్ఖుల్నీ క్రిస్టియన్లనీ ఆంగ్లో ఇండియన్లనీ అస్పృశ్యత వల్ల అణగారిన కులాల్నీ మెజారిటీ హైందవేతర మైనారిటీ వర్గాలుగా గుర్తించి వారికి ప్రత్యేక నియోజక వర్గాలను కేటాయించింది.అంటే, ఆయా వర్గాల వారు దేశమంతటా చెల్లా చెదురుగా ఉండి తక్కువ సంఖ్యలో ఉన్నా కొన్ని ప్రాంతాల్లో వారి సంఖ్య ఎక్కువగా ఉన్నారు.అక్కడ వారికి ఓటుహక్కు కల్పించి వాటిని ఆయా వర్గాలకు కేటాయించాలి - అన్ని పార్టీల వారూ ఆయా వర్గాల నుంచే అబ్యర్ధులను నిలబెట్టాల్సి వుంటుంది.మైనారిటీ వర్గాలకి ప్రతేక నియోజక వర్గాలు కేటాయించడం అనే ఆలోచన Lord Willingdon మొదటి ప్రతిపాదన(1931 CE) కాలం నుంచీ నడుస్తున్నప్పటికీ దళితుల్ని లిస్టులోకి యెక్కించటంతో గాంధీ పిచ్చి పట్టినట్టు రెచ్చిపోయాడు!

               గాంధీ ఒక హేతుబద్ధమైన  విశ్లేషణతోనూ శాస్త్రీయమైన వాదనతోనూ ఎదటివాళ్ళనుంచి తన వెఱ్ఱి మొఱ్ఱి ప్రేలాపనలకి సమర్ధన తెచ్చుకోలేని అన్ని సందర్భాల్లోనూ ఏమి చేశాడో ఇప్పుడూ అదే చేశాడు - అవార్డును వ్యతిరేకిస్తూ ఆమరణ నిరాహార దీక్ష పట్టాడు!అవార్డు రూపకల్పనలో ప్రముఖ పాత్ర వహించి అవార్డుని మనస్పూర్తిగా స్వాగతించి దానిమీద ఎన్నో ఆశలు పెట్టుకున్న మాన్యశ్రీ అంబేద్కర్ గారు ఈ ఎత్తుకి చిత్తయిపోయారు - తను మొండిగా వుండి గాంధీ అనే జగమొండి గనక చస్తే దళితులు వూచకోతకి గురవటం ఖాయం! ఫలితం, రాంసే అవార్డు మీద ఆశలు వదులుకుని కోరలు పీకిన బురదపాము లాంటి పూనా పాక్టుతో సరిపెట్టుకోవలసి వచ్చింది.

               పూనా పాక్టులో ఉన్న దుర్మార్గం ఏమిటంటే, దళితులకి ప్రత్యేక నియోజక వర్గాలు కేటాయించినప్పటికీ వాటి మీద సవర్ణ హిందువుల పెత్తనమే కొనసాగడం - ఒక అగ్రవర్ణ భూస్వామి దళితుడైన తన పనివాణ్ణి నిలబెట్టి గెలిపించుకుని భుజాలెగరెయ్యడం తప్ప దళితులకి వాళ్ళు కోరుకున్న 100% స్వాభిమానం దక్కదు!

               ఈ దుర్మార్గాన్ని గాంధీ గానీ గాంధీ అభిమానులు గానీ ఏ విధంగానూ సమర్ధించుకోలేరు. మాన్యశ్రీ అంబేద్కర్ గారు దళితుల్ని హిందూమతంలోని భాగంగా గుర్తించకపోవటమూ “a part apart” (a phrase he had once applied to himself) అని వర్ణించటమూ కొంత తొందరపాటుగా అనిపించవచ్చు, మొదట ఆ ప్రస్తావన చదవగానే నాకూ అలాగే అనిపించింది - కానీ అస్పృశ్యత బౌద్ధమతానంతరం బౌద్ధుల విపరీతపు అహింస హిందువుల మీద విపరీత స్థాయిలో పని చెయ్యడం వల్ల పుట్టినప్పటికీ ఇన్ని శతాబ్దాల పాటు వ్యవస్థీకృతం చేసి కొనసాగించడం హిందువుల తప్పే కదా!ఇన్ని శతాబ్దాల తర్వాత కూడా వాళ్ళకి ఇవ్వాల్సిన గౌరవనీయమైన స్థానం ఇవ్వకుండా కేవలం మననుంచి విడిపోకుండా ఉంచుకోవటం కోసం యెత్తులు వెయ్యటం దుర్మార్గం కాక మరేమిటి?

               ఇక్కడి నుంచి మాన్యశ్రీ అంబేద్కర్ గారు గాంధీని అసహ్యించుకోవటం మొదలుపెట్టారు.కొన్ని సంవత్సరాల తర్వాత  గాంధీ రాంసే అవార్డు సమయంలో గాంధీ చేసిన  నిరాహార దీక్ష గురించి ప్రస్తావిస్తూ "There was nothing noble in the fast. It was a foul and filthy act. The Fast was not for the benefit of the Untouchables. It was against them and was the worst form of coercion against a helpless people to give up the constitutional safeguards [which had been awarded to them]." అని తన అసహ్యాన్ని వెళ్ళగక్కారు.

              అసలు రెండవ రౌండ్ టేబుల్ కాన్ఫరెన్సుకు మొదట అంబేద్కర్ పిలిచినప్పుడు రాకుండా ఆఖరు నిముషాల్లో అటెండయినది మాన్యశ్రీ అంబేద్కర్ గారు ఎక్కడ దళితులని రాజకీయంగా బేరసారాలు ఆడగలిగిన ముస్లిముల స్థాయికి పెంచుతాడోననే భయంతోనే - తనని మాత్రమే దళితుల ప్రతినిధిగా గుర్తించమని ఇంగ్లీషువాళ్ళని వేడుకోవటం తప్ప వెళ్ళి పీకినది కూడా ఏమీ లేదు!గాంధీ బహిరంగ వేదికల మీద ఎన్ని సుభాషితాలు చెప్పినా ఎంత గంభీరమైన తాత్విక చింతనతో కూడిన విశ్లేషణలు చేసినా కొందరికి అతను అవన్నీ నిజాయితీగా చెప్పిన ఆదర్శాలుగా భ్రమ పుట్టించినా అతని కార్యాచరణ పద్ధతి పోతన మనుజేశ్వరాధములు అని తిట్టినవాళ్ళకి అనుకూలంగా పనిచేస్తున్నాడని తెలిసిపోతూనే ఉంటుంది!

               మనకోసం మనం చేసుకోవాల్సిన  సామాజిక సంస్కరణల కోసం మనల్ని దోచేస్తున్నారని యుద్ధం చేస్తూ పొమ్మని కసురుకుంటున్నవాళ్ళతో చట్టాలు చేయించడం ఏమిటి?వాళ్ళేమో మనల్ని విడగొట్టి వాళ్ళ అధికారం పది కాలాల పాటు చల్లాగా ఉందటానికి పనికొచ్చే చట్టాలు చేస్తుంటే అవేవో మన ప్రజల మేలు కోరి ధర్మప్రభువులు చేసిన దైవాజ్ఞల మాదిరి పాటించడం ఏమిటి?అస్పృశ్యతని కూకటివేళ్ళతో సహా పెకలించి పారేస్తానని వీరంగాలు వేసిందే తను!వాళ్ళకోసం న్యాయమైన చట్టాలు చేస్తే ప్రాణాచారాలు పడి అడ్డుకునేదీ తనే!

               అందుకే మళ్ళీ మళ్ళీ చెప్తున్నా - గాంధీ ఈ దేశానికి చేసిన ద్రోహం పదిమంది ఔరంగజేబులూ ఇరవైమంది ఘజినీ మహమ్మదులూ ముప్పైమంది భక్తియార్ ఖిల్జీలూ కలిసినా చెయ్యలేనిది!పడె పడె అన్న నా సవితే గానీ పడిన నా సవితి లేదన్నట్టు అన్నిసార్లు చస్తానని బెదిరించినప్పుడు ఒక్కడన్నా చస్తే చచ్చాడని గట్టిగ నిలబడితే ఎట్లా ఉండేదో!

               ఒక వర్గానికి అందరికీ తెలిసేటట్టు ద్రోహం చేస్తూ కూడా అది తాను వాళ్ళ మేలు కోసమే చేస్తున్నానని చెప్తూ వాళ్ళ చేతా ఇతర్ల చేతా చప్పట్లు కొట్టించుకోవాలనుకునేవాణ్ణి ఏమని పిలవాలి?నన్నడిగితే "గాంధీ అని పిలవాలి!" అని చెబుతాను.పూనా పాక్టు తర్వాత గాంధీ హరిజన్ సేవక్ సంఘ్ అనే ఒక పేరు గొప్ప వూరు దిబ్బ లాంటి సంస్థని స్థాపించాడు - అస్పృశ్యుల్ని ఆలయాల్లోకి తీసుకెళ్ళడం కోసం అహరహం శ్రమించే ఈ ప్రబుద్ధుడు ఆ సంస్థలోకి అస్పృశ్యుల ప్రవేశాన్ని నిషేధించాడు!అస్పృశ్యత అనేది సవర్ణ హిందువులు పాటించిన దుర్మార్గం కాబట్టి సవర్ణ హిందువుల చేతనే దళితుల్ని ఉద్ధరింపజేయడం అనే సుభాషితాలు చెప్పినది దళితులు తమని తాము ఉద్ధరించుకునే అవకాశాన్ని నిరాకరించడం కోసమేనని మాన్యశ్రీ ఆంబేద్కర్ గారికే కాదు ప్రతి ఒక్కడికీ తెలుసు.

                అస్పృశ్యత గురించి ఎంతో పరిశోధన చేసి అస్పృశ్యతని వ్యవస్థీకృతం చేసిన కుల వ్యవస్థని నిర్మూలించుకోవడం వల్ల హిందూ సమాజానికి లాభమే తప్ప నష్టం ఉండదని ఎన్ని విధాల వాదించినా గాంధీ తన ఆజ్ఞానంతో కులవ్యవస్థకీ వర్ణాశ్రమ ధర్మానికీ అంటుగట్టేసుకుని మాన్యశ్రీ అంబేద్కర్ గారు చేసిన ప్రతిపాదనల్ని హిందువుల అస్తిత్వానికి ఆధారమైన వర్ణాశ్రమ ధర్మం మీద దాడిగా భావించి వ్యతిరేకించడం వల్లనే విసిగిపోయి "I was born a Hindu and have suffered the consequences of untouchability. I will not die a Hindu" అనే ప్రకటన చెయ్యాల్సి వచ్చింది.దానికి గాంధీ నుంచి వచ్చిన ప్రతిస్పందన చూస్తే నాకు మాత్రం ఆశ్చర్యమే వేసింది. మొదట ఒక ప్రెస్ కాన్ఫరెన్స్ పెట్టి unbelievable….Religion is not like a house or cloak which can be changed at will. అని నానా చెత్త వాగేశాడు, తర్వాత హరిజన్ పత్రికలో "One may hope we have seen the last of any bargaining between Dr. Ambedkar and savarnas for the transfer to another form of several million dumb Harijans as if they were chattel" అని తను చేసిన దుర్మార్గాలకి కడుపు మండి మాన్యశ్రీ ఆంబేద్కర్ గారి వెనకాల వెళ్ళిన వాళ్ళని వెక్కిరించి చేతులు దులిపేసుకున్నాడు.

               కొన్ని వేల సంవత్సరాల నుంచి పారంపర్యపు వెలివేతకి గురవుతూ వచ్చి నిక్కచ్చిగా చెప్పాలంటే అలవాటు పడిపోయి బతుకుతున్నవాళ్ళని పనిగట్టుకుని హరిజనులని పొగిడి ఉద్దరిస్తానని ఆశపెట్టి స్వాతంత్య్రోద్యమం వైపుకి లాక్కొచ్చి తీరా వాళ్ళలో ఒక ఉద్దండపిండం మాకు సమానత్వం కావాలని అడిగితే ఆ ఓక్కటీ అడక్కపోతే అది తప్ప అన్నీ ఇస్తాననడంలో ఏమి సంస్కారం ఉంది - వాడుకుని వొదిలెయ్యాలన్న దురాలోచన తప్ప!

               ఒక మనిషి ఒక లక్ష్యాన్ని పెట్టుకుని కొంతకాలం పాటు అందులో లీనమై గడిపాక తనకు తను కానీ ఇతరులు కానీ అతను గెలుస్తాడా లేదా అని వూహించటానికి గానీ అప్పటికి గెలిస్తే అది నిజమైన గెలుపేనా కాదా అని అంచనా వెయ్యటానికి గానీ కేవలం ఫలితాన్ని మాత్రమే చూడకూడదు.అందులోనూ ఆ లక్ష్యం ఒక మానవసమూహం యొక్క వర్తమానాన్నీ భవిష్యత్తునీ ప్రభావితం చేసేది అయినప్పుడు అతను చేసిన తపుల్ని బట్టి అతని సక్సెస్ రేటుని అంచనా వెయ్యాలి.ఆ కోణం నుంచి చూస్తే మాన్యశ్రీ అంబేద్కర్ గారు అఖండవిజయం సాధించినట్టూ మహాత్మా గాంధీ అత్యంత దయనీయమైన ఓటమి పాలైనట్టూ తెలుస్తుంది.అందుకు మొదటి ఆఖరి కారణం గాంధీ మతాన్నీ రాజకీయాన్ని కలపకూడని పద్ధతిలో కలిపాడు!

               ఒక్క గాంధీయే కాదు,అప్పటి ప్రముఖ హిందూ నాయకులు అందరూ మతం పునాదుల మీద నిలబడే ఆలోచించారు -  స్వాతంత్య్రం తెచ్చుకోవటం అంటే హిందువులు ముస్లిం దండయాత్రల నాడు పోగొట్టుకున్న అధికారాన్ని తిరిగి పొందడమే అని భావించేవారు.కాంగ్రెసు అధ్వర్యంలో జరిగిన కార్యక్రమాలన్నిటిని కలిపి స్కూలు పుస్తకాల్లో "ద్వితీయ స్వాతంత్య్ర సంగ్రామం" అని ఒక డాబుసరి పేరు పెట్టారు గానీ అసలు పోరాటం అని పిలవడానికి పనికొచ్చే లక్షణం ఒక్కటి కూడా ఆ కాలంలో కాంగ్రెసువాళ్ళు చేసిన పనులకి లేదు - గాంధీ రంగంలోకి వచ్చాక బేరసారాల లాభనష్టాల కోమటి పద్దులు తప్ప ఇంకేం లేదు!

1)."బ్రిటిష్ సామ్రాజ్యం క్షీణిస్తే అరాచకము, యుద్ధము, దోపిడులు సాగుతాయి.మాహ్మ్మదీయులు మళ్ళీ  రాజ్యం లాక్కోవడానికి చూస్తారు.హిందూ రాజులు ఒకరితో ఒకరు సార్వభౌమత్వం కోసం కొట్టుకు చస్తారు." - సా.శ 1897లో సి.శంకరన్ నాయర్

2)."బ్రిటిష్ ప్రభుభక్తి పైనే కాంగ్రెసు కట్టడానికి పునాదులు మొదట పడ్డాయి. అదే మొదట్నించి కాంగ్రెసు మూలసూత్రంగా వస్తున్నది. బ్రిటిష్  ప్రభుత్వాన్ని పడగొట్టటానికి ఎట్టి చిన్న ప్రయత్నాన్నైనా అది ఒకనాడూ ఆమోదించి యుండలేదు. బ్రిటిష్ పరిపాలన ఇండియా బాగు కొరకే అని నేనిప్పటికీ విశ్వసిస్యున్నాను. మునుపు పోగొటుకున్న వైభవ విశేషములను తిరిగి సంపాదించుకోవడానికి  ఈ పరిపాలన ప్రసాదించబడినదని తలుస్తున్నాను. కనుకనే దేశీయులంతా దేశశ్రేయానికి తోడ్పడే  యీ పరిపాలన పట్ల భక్తి విశ్వాసాలు కలిగివుండడం తమ దేశము పట్ల తమ విధిని నిర్వర్తించడంగా తలుచుకోవలెనని కోరుతున్నాను." - సా.శ 1909లో పండిత మాలవ్యా

3)."బ్రిటిష్ పరిపాలనలో సుగుణ మేదైన ఉన్నదంటే అది ఆయుధబలానికి  సంబంధించినది ఒక్కనాటికి కాదు.అది కేవలము నైతిక విశిష్టతే - సందేహం లేదు.ప్రజల మానప్రాణధనాల్ని జాగరూకతతో కాపాడుటే ప్రభుత్వాల పరమధర్మం.నాగరికతా వాసనేమాత్రమున్నా ఉత్తమన్యాయం ప్రభుత్వం ప్రసాదించవలసి ఉంటుంది.బ్రిటిష్ వారు న్యాయపాలన మీదే తమ సామ్రాజ్యానికి పునాదులు వేసుకున్నారు కాబట్టే నాలుగు కాలాల పాటు ఇండియా ప్రజల ఆదరణానురాగవిశ్వాసాలకు పాత్రులయ్యారు, కాగల్గుతున్నారు." - సా.శ 1916లో బాబు అంబికాచరణ్ మజుందార్

4)."వాస్తవానికి ఇండియాను ఇంగ్లీషువారు జయించలేదు.ఇండియను సిపాయిలు, ఇండియను సామంతరాజులు సాయపడి వారి సామ్రాజ్యమును స్థాపించారు. ప్రజలు కూడా అందుకు సమ్మతించారు.ఎందుచేత నంటారేమో, కారణానికి ఎంతోదూరం పోనక్కరలేదు.ఇంగ్లీషువారి పరిపాలనా పద్ధతులూ న్యాయదృష్టీ శాంతిభద్రతల యందలి ఆసక్తీ ఇండియా ప్రజల నెక్కువగా ఆకర్షించి వారి నాహ్వానింపజేసింది." - సా.శ 1919లో పండిత మాలవ్యా

               వీళ్ళందరూ ఆనాడు కాంగ్రెసు  పార్టీలోని ప్రముఖ నాయకులే - వీళ్ళలో ఎవ్వరిలోనూ చిన్నప్పుడు "వ్యాపారం కోసం వచ్చి మన రాజుల కొట్లాటల్ని వాడుకుని అధికారంలోకి వచ్చారు!","ఎక్కణ్ణించో వచ్చి ఇక్కడ పెత్తనం చేస్తూ ప్రజల్ని రాచి రంపాన పెట్టారు!" అని చదువుకున్న మనకి ఇంగ్లీషువాళ్ళ మీద పుట్టిన ద్వేషం ఈషణ్మాత్రం కూడా కనపడకపోవటానికి కారణం ఏమిటి?స్వతంత్రం రావడానికి ఒక ముప్పయేళ్ళ ముందు వరకు ఇంగ్లీషువాళ్ళ పట్ల ఇంత భక్తి ఉన్నవాళ్ళు చేసింది పోరాటమా!ఇంత గొప్ప స్థాయి భక్తి ప్రదర్శనకే ఇంగ్లీషువాళ్ళు గడగడగడగడగడగడగడగడగడగడలాడి పారిపోయారంటే నమ్మాలా?

               అసలు అంత న్యాయబద్ధమైన ప్రభుత్వాన్ని ఎందుకు వ్యతిరేకించారు?మంచి ప్రభుత్వం అంటే ఇలాగే ఉండాలి అని వాళ్ళు కొనియాడుతున్న ఇంగ్లీషువాళ్ళ మీద పోరాడటం అంటే సభ్యసమాజం హర్షించగలిగిన పనేనా?విదేశీయులు కాబట్టి వాళ్ళని తరిమికొట్టి స్వదేశీయుల పాలన తెచ్చాం అనేది మరింత అసంబద్ధమైన మాట!ఇంగ్లీషువాళ్ళని తరిమేసి పాకిస్తానుని వదిలేసి ఇవ్వాళ ఏకరూపం అని చెప్పుకునే దేశం యొక్క సరిహద్దుల లోపలి ఏ ప్రాంతమూ ప్రాచీన కాలం నుంచీ ఒకే ఒక స్థానిక రాజవంశం చేత పరిపాలించబడలేదని మీకూ తెలుసు కదా!ఉదాహరణకి మొదట శాతవాహనులు పాలించిన ఆంధ్ర ప్రాంతాన్ని ఇతర వంశాల రాజులు ఆక్రమించి పరిపాలిస్తే అప్పటి ఆంధ్ర ప్రాంతపు ప్రజలకి శాతవాహనులు స్వదేశీయులూ కొత్త రాజులు విదేశీయులూ అవుతారా?ఇవ్వాళ కేసీయార్ తెదెపాతో కలిసి పోటీ చేసిన కాంగ్రెసుకి ఓటు వేస్తే తెలంగాణని అమరావతి ప్రభువులకి వూడిగం చేయించినట్టేనని అంటున్నాడు - ఇంగ్లీషువాళ్ళు న్యాయమైన పరిపాలన అందించినప్పటికీ విదేశీ లేబుల్ కొట్టడం న్యాయమే అయితే ఇది కూడా న్యాయమే అవుతుంది.మరి ఆంధ్రాలో పుట్టిన జయప్రద ఉత్తర  దేశపు పార్లమెంటు సీటుకి ఎందుకు పోటీ చెసింది?అక్కడి ప్రజలు ఎలా గెలిపించారు!సా.శ 1920ల నాడు కూడా ఇంగ్లీషువాళ్ళు న్యాయమైన పరిపాలన చేస్తున్నారని వాళ్ళే ఒప్పుకున్నప్పుడు ఈ విదేశీ లేబుల్ ఇంగ్లీషువాళ్ళకి మాత్రం ఎందుకు కొట్టాలి?

              ఇలాంటి విషయాలని లోతుగా పరిశీలించిన తర్వాత ఈ దేశపు గతం గురించీ మనం అందుకున్న వారసత్వం గురించీ తల్చుకుంటే నిర్వేదం కలుగుతున్నది - ఆర్య ద్రవిద సిద్ధాంతమే కాదు,ఆంగ్లేయుల క్రూరత్వం కూడా పాక్షిక సత్యమో లేదా పూర్తి అసత్యమో కావచ్చు!ఇప్పుడు నేను అడుగుతున్నట్టు ప్రజలు "ఎందుకు మీరు ఇంగ్లీషువాళ్ళ మీద స్వతంత్రం కోసం పోరాడారు?" అని అడిగితే జవాబు చెప్పటం కోసం స్వాతంత్య్రానంతరం అధికారంలోకి వచ్చాక కాంగ్రెసోళ్ళూ కమ్యునిష్టోళ్ళూ కలిసి వండివార్చిన అబద్ధాల తుక్కులో దేన్ని నమ్మాలి?ఎవర్ని తిట్టాలి!

               తిట్టడం విషయాని కొస్తే నాకు నేను పెట్టుకున్న నిబంధన "అతను తప్పు చేస్తున్నాడు అని రూఢిగా తెలిసి మంచి మాటలకి విననప్పుడు మాత్రమే తిట్టాలి!" అని.పంచమహా పాతకాల్లో అత్యంత నీచమైనది తప్పు చెయ్యని వాణ్ణి తిట్టటం - తెలియక చేసినా సరే పరిహారం చెల్లించి తీరాల్సినంత దుర్మార్గం!ఒక నిష్పాక్షికమైన చారిత్రక పరిశోధకుడు ఇవ్వాళ మనం చదివి ద్వేషం పెంచుకోవడానికి కారణమైన ఇంగ్లీషువాళ్ళు చేశారని చెప్తున్న దుర్మార్గాలు కట్టుకధలని తేల్చి చెబితే మనం ఇంగ్లీషువాళ్ళని తిట్టటం కూడా పాపమే కదా!కొందరిలా నేను ఇంగ్లీషువాళ్లని అతిగా తిట్టనిది కూడా అందుకే.

               ఇప్పుడు దేశంలో కొత్త ఫ్యాషన్ మొదలైంది - నెహ్రూని తిట్టటంతో అగకుండా పటేల్ని పొగడటం!నాకైతే పటేల్ని పొగడటానికి చెప్తున్నవి కూడా అబద్ధాలే అనిపిస్తున్నాయి.ఇవ్వాళ నెహ్రూ పేరు మీద కనబడుతున్న చారిత్రక తప్పిదాల నుంచి పటేల్ని విడదీసి చూపిస్తున్నారు. ప్రధాని తీసుకునే నిర్ణయాలన్నీ మంత్రివర్గ సమిష్టి నిర్ణయాలు అయినప్పుడు పటేల్ మాత్రం ఎందుకు బాధ్యుడు కాడు?స్థిమితంగా ఆలోచించండి!"మంత్రివర్గంలో ఉన్న ఒకే ఒక ముస్లిం నెహ్రూ!" అని పటేల్ జోకులేసినట్టు వార్తలు ప్రచారంలో ఉన్నాయి,అవి నిజమేనా?పటేల్ గనక నిజంగా అలాంటి కుళ్ళు జోకులు వేసి వుంటే నా దృష్టిలో పటేల్ కన్న అధమాధముడు మరొకడు ఉండడు!ఎందుకంటే, పటేల్ తను ఆ జోకు వెయ్యటానికి ఆస్కారమిచ్చిన తప్పుడు నిర్ణయాలు నెహ్రూ తీసుకుంటున్నప్పుడు తను అడ్డుపడకుండా నిశ్శబ్దంగా ఉండిపోయి బయటికి వచ్చి ఇలాంటి వ్యాఖ్యలు చెయ్యడం తన అసమర్ధతకీ తన నిస్సహాయతకీ తన తెలివి తక్కువ తనానికీ నిదర్శనం, కాదా?

               ప్రభుత్వం తీసుకునే ఏ నిర్ణయం అయినామంత్రివర్గం సమిష్టి నిర్ణయం ప్రకారం జరగాలని రాజ్యాంగం సూచించినప్పుడు తన హక్కుని తను ఉపయోగించుకోవాలి కదా!కొందరు గాంధీ పటేల్ నుంచి నెహ్రూని ఇబ్బంది పెట్టవద్దనో వ్యతిరేకించవద్దనో మాట తీసుకున్నాడనీ అందుకే పటేల్ ఏమీ చెయ్యలేకపోయాడనీ లేకపోతే ఇరగదీసి ఉండేవాడనీ చెబుతారు - ఇది మరింత పెద్ద బూతు మాట!పటేల్ ఎడ్వినాతో రొమాన్సు కోసం పోటీ పడుతూ నెహ్రూని ఇబ్బంది పెడుతున్నాడా?నెహ్రూ తీసుకునే నిర్ణయాల వల్ల దేశానికి ప్రమాదం ఏర్పడుతున్నదని పటేల్ అనుకుని కూడా గాంధీకి ఇచ్చిన మాట కోసం నోరు మూసుకుని కూర్చోవడం అంటే ఏమిటో తెలుసా?ధర్మద్రోహం!ప్రజాద్రోహం!

               కొంత కాలం  పాటు గాంధీని తిట్టటం,అది బోరు కొడితే కొంత కాలం  పాటు నెహ్రూని తిట్టటం,అది బోరు కొడితే కొంత కాలం  పాటు పటేల్ని తిట్టటం, అది బోరు కొడితే కొంత కాలం  పాటు మరొకణ్ణి తిట్టటం - ఇదీ మన నిష్పాక్షికత స్థాయి.నిష్పాక్షికత అంటే ఏమిటో మాన్యశ్రీ అంబేద్కర్ గారిని చూసి నేర్చుకోవాలి.గాంధీని గురించి మాట్లాడినా మార్క్సిజం గురించి మాట్లాడినా ఇస్లాం,  క్రిస్టియానిటీ, బుద్ధిజం, హిందూయిజం  లాంటి మతాల్ని గురించి మాట్లాడినా తన పాండితీ గరిమతో సత్యనిష్ఠతో తీర్పుని వెలార్చడమే తప్ప ద్వేషంతో చెలరేగి పోయి తిట్టలేదు.

               ఇప్పుడు మన కళ్ళముందు కనిపిస్తున్న కంచె అయిలయ్య,కత్తి మహేష్, కదిరి క్రిష్ణ లాంటి చెత్త నా కొడుకులు అప్పుడు కూడా ఉన్నారు.అలాంటివాళ్ళ పట్ల అంబేద్కర్ ప్రవర్తించిన పద్ధతి చూస్తే ఈ గాలి వెధవలు అంబేద్కర్ పేరు చెప్పుకుని "తరతరాల అగ్రవర్ణ దోపిడీని అరికట్టడానికి అంబేద్కర్ చూపించిన మార్గంలో నడిచే నేటి ప్రజాస్వామ్య యుగపు మూలవాసీ పోరాట వీరులం!" అని చెప్పుకోవటం పచ్చి మోసం అని తెలుస్తుంది.బేఖారీ ఖిలాఫత్ ఉద్యమం, బేషర్మీ మోప్లా వూచకోత ల్లాంటివి జరుగుతున్న సమయంలోనే ఒక కొవ్వు పట్టిన ముస్లిం "Sita ka Chhinala" అని సీతని స్వైరిణిలా చిత్రిస్తూ ఒక పుస్తకం రాశాడు.దానికి ఒళ్ళు మండిన Mahashe Rajpal అనే హిందువు "Rangila Rasool" అని ముస్లిముల ప్రవకత గారి పెళ్ళాలనీ ఉంపుడుగత్తెల్నీ వాళ్ళ చిలక్కొట్టుళ్ళనీ వర్ణిస్తూ  ఒక కరపత్రం వేశాడు.దానికి ఆగ్రహించిన  Ilm-ud-din అనే మతపిశాచి Mahashe Rajpalని హత్య చేశాడు.ఆ దుర్మార్గుడికి శిక్ష తప్పించడానికి Muhammad Ali Jinnah కోర్టులో వాదిస్తే అంబేద్కర్ Mahashe Rajpal తరపున నిలబడ్డాడు!

               మరి, హిందువులు ఇవ్వాళ్టికీ జాతిపిత అని మురిసి పోతూ "మా గాంధీ తాత!", "మా బోసి నవ్వుల బాపూజీ!" అని పులకించి పోతున్న గాంధీ ఎవరి పక్షాన నిలబడ్డాడో తెలుసా!ఒకడు తన మతాన్ని అవమానిస్తే దానికి ప్రతీకారం చేసిన స్వాభిమాని Mahashe Rajpal మీద “I am no defender of the author of Rangila Rasool,” అని చాలా పెద్ద ఎత్తున విషం కక్కాడు.Gandhi wanted the law changed.The law changed. In came the dreaded IPC section 295a, calling for punishing those who “hurt religious sensibilities”, and the India of the kind Ambedkar had imagined, an India proclaiming liberty and freedom of expression, changed forever. For the worse! గాంధీ, అంబేద్కర్ అనే ఈ ఇద్దరిలో ఎవరు నిజమైన మహాత్ముడు? ఖచ్చితంగా మాన్యశ్రీ అంబేద్కర్ గారే, కదూ!

               బేఖారీ ఖిలాఫత్ ఉద్యమం నాడూ బేషర్మీ మోప్లా వూచకోత నాడూ గాంధీ మాట్లాడిన మాటలూ చేసిన పనులూ కదిరి కృష్ణ లాంటి నీచులు ఇచ్చిన ఇమేజిని చూసి భ్రమపడి ఇవ్వాళ మనం హిందూద్వేషి అనుకునే మాన్యశ్రీ ఆంబేద్కర్ గారి ముఖతా వింటుంటే ఇవ్వాళ నికార్సైన హిందూమాతాభిమానులు అని అనుకుంటున్న పండిత మదన్ మోహన్ మాలవ్యా, బాబు రాజేంద్ర ప్రసాద్, సర్దార్ వల్లబాయ్ పటేల్ లాంటి నాయకులు ఈ హిందూమతద్రోహిని అప్పుడే చెత్త కింద తీసి పారెయ్యకుండా నెత్తిన పెట్టుకుని ఎందుకు తిరిగారో నాకు అస్సలు అర్ధం కావడం లేదు!

               “The movement was started by the Muslims. It was taken up by Mr Gandhi with a tenacity and faith which must have surprised many Muslims themselves.”

               “The Muslim agitators preached the doctrine that India under the British Government was Dar-ul-Harab [The Abode of War; a place where the Muslims are not in power] and that the Muslims must fight against it and if they could not, they must carry out the alternative principle of Hijrat”

               “The aim was to establish the kingdom of Islam by overthrowing the British Government. Knives, swords and spears were secretly manufactured, bands of desperadoes collected for an attack on British authority. On 20th August a severe encounter took place between the Moplahs and the British forces at Pinmangdi. Roads were blocked, telegraph lines cut, and the railway destroyed in a number of places. As soon as the administration had been paralysed, the Moplahs declared that Swaraj had been established. A certain Ali Mudaliar was proclaimed Raja, Khilafat flags were flown, and Ernad and Wallurana were declared Khilafat Kingdoms. As a rebellion against the British Government it was quite understandable. But what baffled most was the treatment accorded by the Moplahs to the Hindus of Malabar. The Hindus were visited by a dire fate at the hands of the Moplahs. Massacres, forcible conversions, desecration of temples, foul outrages upon women, such as ripping open pregnant women, pillage, arson and destruction – in short, all the accompaniments of brutal and unrestrained barbarism, were perpetrated freely by the Moplahs upon the Hindus until such time as troops could be hurried to the task of restoring order through a difficult and extensive tract of the country. This was not a Hindu-Moslem riot. This was just a Bartholomew [reference to the St. Bartholomew's Day massacre in 1572].”

          Gandhi laid the blame squarely on the Hindus. “Hindus,” said the Mahatma, “must find out the causes of Moplah fanaticism. They will find that they are not without blame. They have hitherto not cared for the Moplah. They have either treated him as a serf or dreaded him. They have not treated him as a friend and neighbour, to be reformed and respected. It is no use now becoming angry with the Moplahs or the Muslims in general.”

               Gandhi went further, blaming everyone else for the Moplah barbarity but the Moplahs themselves. “The Government has thoroughly exploited the Moplahs’ madness,” he said. “They have punished the entire Moplah community for the madness of a few individuals and have incited the Hindus by exaggerating the facts. Malabar Hindus, like the Moplahs, are an excitable people and the Government has incited them against the latter.”

               Maulana Hasrat Mohani, the eulogised freedom fighter and a friend of the Mahatma, and one who had coined the slogan “Inquilab Zindabad”, justified the massacre of Hindus by saying that this was Islamic jihad and that according to the rules of jihad, those who help the enemy become enemies themselves.

               Shockingly, Gandhi was conciliatory towards the Maulana. “I do not blame the Maulana. He looks upon the British Government as an enemy. He would defend anything done in fighting it. He thinks that there is much untruth in what is being said against the Moplahs and he is, therefore, not prepared to see their error. I believe that this is his narrowness, but it should not hurt the Hindus. The Maulana speaks what is in his mind. He is an honest and courageous man. All know that he has no ill will against the Hindus.”

               So here was Gandhi, a Hindu, schooling a Maulana on Islam. He wasn’t done yet. He transmogrified next into a Maulana himself,“Their [the Moplahs’] notions of Islam were of a very crude type,” claimed the Mahatma.“Forcible conversions are horrible things,” counselled Gandhi. “But Moplah bravery must command admiration. These Malabaris are not fighting for the love of it. They are fighting for what they consider is their Religion and in the manner they consider is religious.”

               మీ ఇంట్లో దొంగలు పడి ఇల్లంతా దోచుకుని మీ ఆడవాళ్ళని పాడు చేసి ఏదో ఘనకార్యం చేసినట్టు వికటాట్టహాసాలు చేస్తుంటే పరామర్శించడానికి వచ్చినవాళ్ళు "అంత దుర్మార్గం చెయ్యడం తప్పే గానీ ఎంత కళాత్మకంగా చేశారండీ!వాళ్ళలో వాళ్ళు పోట్లాడుకుని పోలీసులకి దొరికి పోకుండా ఎంత ఐకమత్యంగా ఉన్నారు!" అని వాళ్ళని పొగుడుతుంటే మీకేమనిపిస్తుంది?వాడి మొహం మీద ఉమ్మెయ్యాలనిపించదూ!కానీ మనలో పుట్టి మనకోసం స్వతంత్రం తీసుకొస్తానని చెప్పి ఇళ్ళలో కూచున్నవాళ్ళని వాడి దొమ్మరి పనులకి తాళం వెయ్యటానికి వీధుల్లోకి లాగింది గాక మనవాళ్ళని కిరాతకంగా చంపినవాళ్ళని మెచ్చుకున్నా సరే మనం గాంధీని ప్రేమిస్తున్నాం,ఈ పిచ్చితనం ఏంటండీ!

               గాంధీ ఇదంతా ఎక్కడో దూరంగా ఉండి అక్కడ ఏం జరుగుతుందో తెలియని అమాయకత్వంలో చెయ్యలేదు.మాన్యశ్రీ ఆంబేద్కర్ గారు అంతా విడమరిచి చెప్తూనే ఉన్నారు.చెప్పిన కొద్దీ ఇంకా రెచ్చిపోయాడు.ఆ ప్రబుద్ధుడు వెలార్చిన కొన్ని ఆణిముత్యాలు చూడండి:“Even so is it more necessary for a Hindu to love the Moplah and the Muslim more, when the latter is likely to injure him or has already injured him.”, “Why should a single Hindu have run away on account of the Moplahs’ atrocities?”

               "This was sheer lunacy. The Mahatma was beseeching the Hindus to hold their ground even as they were being hunted down and butchered."

               మాన్యశ్రీ ఆంబేద్కర్ గారు అప్పుడు ముస్లిములు హిందువుల పట్ల చేసిన అత్యాచారాల్ని వర్ణిస్తుంటే గాంధీ ప్రవర్తనని ఏ విధమైన వక్రీకరణలూ లేకుండా చూపిస్తుంటే ఇప్పుడు చదువుతున్న ఈ కాలపువాణ్ణి నాకే దుఃఖంతోనూ కోపంతోనూ గుండెలు రగిలిపోతున్నాయి అప్పటివాళ్ళు అంత పౌరుషంలేని బతుకు ఎందుకు బతికారు?

               “Mr Gandhi has never called the Muslims to account even when they have been guilty of gross crimes against Hindus,” said Ambedkar. “Mr Gandhi has never protested against such murders [of prominent Hindus like Swami Shradhanand, Rajpal, Nathuramal Sharma]. Not only have the Muslims not condemned these outrages but even Mr Gandhi has never called upon the leading Muslims to condemn them. He has kept silent over them. Such an attitude can be explained only on the ground that Mr Gandhi was anxious to preserve Hindu-Moslem unity and did not mind the murders of a few Hindus, if it could be achieved by sacrificing their lives.”

               “This attitude to excuse the Muslims any wrong, lest it should injure the cause of unity, is well illustrated by what Mr Gandhi had to say in the matter of the Moplah riots. The blood-curdling atrocities committed by the Moplahs in Malabar against the Hindus were indescribable. All over Southern India, a wave of horrified feeling had spread among the Hindus of every shade of opinion, which was intensified when certain Khilafat leaders were so misguided as to pass resolutions of ‘congratulations to the Moplahs on the brave fight they were conducting for the sake of religion’. Any person could have said that this was too heavy a price for Hindu-Moslem unity. But Mr Gandhi was so much obsessed by the necessity of establishing Hindu-Moslem unity that he was prepared to make light of the doings of the Moplahs and the Khilafats who were congratulating them. He spoke of the Moplahs as the ‘brave God-fearing Moplahs who were fighting for what they consider as religion and in a manner which they consider as religious’.”

               కొందరు ఈ దేశం విడిపోవటానికి ముస్లిములు కారణం అని పొరబడుతున్నారు.కాదు,  తను ఏం చెప్తే అది వింటున్న అమాయక హిందువుల్ని పావులుగా వాడుకుని వాళ్ళ రక్తమాంసాలని బలిపెట్టి హిందూ ముస్లిం ఐక్యత సాధించి చంకలెగరేద్దామనుకుని గాంధీ సత్యంతో చేసిన ప్రయోగం వికటించి అప్పటి వరకు అరమరికలు లేకుండా బతికినవాళ్ళు ఆగర్భ శత్రువులై అఖండ భారతం రెండు శత్రుదేశాలుగా చీలింది!

               గాంధీ ముస్లిములని సమర్ధిస్తున్న తీరు ముస్లిములకే ఆశ్చర్యం కలిగించిందంటే గాంధీ ఎంత వికృతమైన రాజకీయం నడిపాడో అర్ధం చేసుకోవచ్చు!స్వతంత్రం వచ్చాక కాశ్మీర్ కుంపటి పెట్టాడనీ చైనాతో యుద్ధంలో ఓడిపోయాడనీ నెహ్రూని తిట్టటం దేనికి?గురువు వారసత్వాన్నే పాటించాడు - గురువుకి వూడిగం చేసిన బానిసాధములు శిష్యుడికి చెయ్యరా?చేశారు, వాళ్ళ సొమ్మేం పోయింది - వాళ్ళ తప్పులకి బలయి ప్రజలు చచ్చారు గానీ వాళ్ళ వైభవాలకీ కీర్తి ప్రతిష్ఠలకీ లోటు రాలేదు కదా!

               సర్ సయ్యద అహ్మద్ ఖాన్ మూస నుంచి పుట్టుకొచ్చిన ఔరంగజేబు అభిమానులు లేని తేడాల్ని చూపించి సామాన్య ప్రజల్లో విభేదాలు కల్పిస్తుంటే వాళ్ళని నిలవరించడం అనే చక్కని రాజమార్గాన్ని వదిలేసి ఆ మూర్ఖపు గాడిద కొడుకులకి గాలి కొట్టి ఉబ్బెయ్యడం అనే వక్రమార్గాన్ని ఎంచుకోవడం వల్ల హిందూ ముస్లిం ఐక్యత సాధిస్తానని బయల్దేరి రెండు శత్రుదేశాలు ఏర్పడడానికి కారణం అయినట్టే అస్పృశ్యతని పోగొట్టి హిందువుల్ని ఉద్దరిస్తానని బయల్దేరి  హిందూ సమాజం అగ్రకుల దురహంకారులూ నిమ్నకుల దళిత పీడిత తాడిత వీరులూ అనే రెండు శత్రువర్గాల కింద విడిపోవటానికి కారణం అయ్యాడు - ఏమి సక్సెస్ రేంజి!

               గాంధీ, అంబేద్కర్ - ఇద్దరిలో ఎవరూ అనామకులు కాదు గాబట్టి వాళ్ళ మధ్యన ఏర్పడిన చిన్న పాటి బేదాభిప్రాయం కూడా పొరల అంతరువుల వ్యవస్థలో కింది స్థాయికి వెళ్ళేసరికి వాళ్ళ అభిమానుల మధ్య ప్రళయం సృష్టించే అవకాశం ఉంది గనక విభేదాల్ని పరిష్కరించుకోవడానికి చర్చలు జరిపారు.కానీ అంబేద్కర్ అస్పృశ్యతని తాను స్వయంగా అనుభవించి కష్టపెట్టుకుని కూడా సెంటిమెంట్లకీ పార్షియాలిటీకీ తావివ్వకుండా సమస్య పట్ల అన్ని కోణాల నుంచీ పరిశీలించిన పాండిత్యంతో ప్రాక్టికల్ సొల్యూషన్స్ ఇస్తుంటే వాటిని పట్టించుకోకుండా "నువ్వు పుట్టక ముందునుంచీ నేను అస్పృశ్యత గురించి ఆలోచిస్తున్నాను గాబట్టి నీకన్నా నాకే ఎక్కువ తెలుసు!" అనే ధోరణిలో మాట్లాడుతూ అంబేద్కర్ మీద అధిపత్యం సాధించడం కోసం ప్రయత్నిసూ ఉండటం వల్ల చర్చల్లో ఏ ఒక్కటీ ఫలప్రదం కాలేదు.అలాంటి వాటిల్లో ఒకటి మాత్రం నాకు చాలా ఎక్కువగా నచ్చేసింది.

The conversation, which took place on 14 August 1931, has been recorded for posterity and is revealing bond measure.

Gandhi: I understand that you have got some grievances against the Congress and me. I may tell you that I have been thinking over the problem of Untouchables ever since my school days – when you were not even born.

Ambedkar: It is true, Mahatmaji, that you started to think about the problem of Untouchables before I was born. All old and elderly persons always like to emphasize the point of age.

Gandhi: The Congress has spent not less than rupees twenty lakhs on the uplift of the Untouchables.

Ambedkar: The Congress is not sincere about its professions. Had it been, it would have surely made the removal of Untouchability a condition, like the wearing of khaddar, for becoming a member of the Congress. No person who did not employ untouchable women or men in his house, or rear up an untouchable student, or take food at home with an untouchable student at least once a week, should have been allowed to be a member of the Congress. Had there been such a condition, you could have avoided the ridiculous sight where the President of the District Congress Committee was seen opposing the temple entry of the Untouchables. You might say that Congress lacked strength and therefore it was unwise to lay down such a condition. Then my point is that Congress cares more for strength than for principles. This is my charge against you and the Congress. You say the British Government does not show a change of heart. I also say that the Hindus have not shown a change of heart in regard to our problem, and so long as they remain adamant, we would believe neither the Congress nor the Hindus. We believe in self-help and self-respect.

Gandhi: It is really surprising that men like you should offer opposition to me and to the Congress.

Ambedkar: We are not prepared to have faith in great leaders and Mahatmas. Let me be brutally frank about it. History tells that Mahatmas, like fleeting phantoms, raise dust, but raise no level.

Game over.చూశారుగా!అప్పుడు అంబేద్కర్ ఇచ్చిన చిన్న చిన్న ప్తాక్టికల్ సొల్యూషన్లని పాటించి వుంటే సమస్య ఎప్పుడో సాల్వ్ అయిపోయి ఉండేది - ఇన్నేళ్ళ తర్వాత కూడా కదిరి కృష్ణ లాంటి వాళ్ళముందు హిందువులు తల దించుకోవాల్సిన ఖర్మ పట్టి వుండేది కాదు.

               ఈ దేశానికి  పదిమంది ఔరంగజేబులూ ఇరవైమంది ఘజినీ మహమ్మదులూ ముప్పైమంది భక్తియార్ ఖిల్జీలూ కలిసినా చెయ్యలేని  ద్రోహం చేసిన గాంధీని కాలగర్భంలో కలిపేసి మర్చిపోవాలి! 

               స్వాభిమానం, ఆభిజాత్యం అనే ఉన్నత గుణాల పట్ల శ్రద్ధ లేని హిందువులే గాంధీని గొప్ప్పవాదని పొగుడుతారనేది వ్యాసపరాశరాదిషిర్డిసాయినాధపర్యంతం ఉన్న సత్యధర్మన్యాయప్రతిష్ఠితమైన నా గురుపరంపర పాదాల మీద ప్రమాణం చేసి నేను చెబుతున్న నిష్ఠుర సత్యం!యేది సత్యమైనదో అదే శివమైనదీ అవుతుంది!యేది శివమైనదో అదే సునదర్మైనదీ అవుతుంది!

సత్యం శివం సుందరం!!!