నన్నయ భారతం లోని యయాతికి అనువైన పద్యం పోతన భాగవతం లోని మురారికి కూడా వర్తిస్తుందా?

జలధి విలోల వీచి విలస త్కలకాంచి సమంచితావనీ
తలవహనక్షమం బయిన దక్షిణహస్తమునన్ దదున్నమ
ద్గళదురుఘర్మవారికణ కమ్ర కరాబ్జము వట్టి నూతిలో
వెలువడ గోమలిం దిగిచె విశ్రుతకీర్తి యయాతి ప్రీతితోన్
-నన్నయ
(శ్రీ మదాంధ్ర మహాభారతం, ఆదిపర్వం, తృతీయాశ్వాసం)

కీర్తిమంతుడైన యయాతి, మధురధ్వని చేస్తూ చలించే అలలనే  ప్రకాశించే వడ్డాణాన్ని ధరించిన భూమిని మోయడానికి సమర్థమైన తన కుడి చేతిని చాచాడు. విపరీతంగా చెమట బిందువులు జారుతున్న పద్మం లాంటి అందమైన చేతిని అందుకుని  ప్రేమతో ఆ కోమలిని నూతిలోంచి పైకి తీశాడు.

ఇది శర్మిష్ఠ బావిలోనికి తోసేసి నగరానికి వెళ్ళీపోయాక వేటకు వచ్చిన యయాతి బావిలో ఒక తీగకు వ్రెళ్ళాడుతున్న దేవయానిని చెయ్యి పట్టుకుని బావిలోనుండి పైకి లాగి భూమి మీదకి దించటాన్ని అవ్ర్ణించే పద్యం కదా!

జలధి విలోల వీచి విలస త్కలకాంచి సమంచితావనీ
తలవహనక్షమం బయిన దక్షిణహస్తమునన్ దదున్నమ
ద్గళదురుఘర్మవారికణ కమ్ర కరాబ్జము వట్టి తేరుపై
వెలువడ గోమలిం దిగిచె విశ్రుతకీర్తి మురారి ప్రీతితోన్
-నన్నయ
(శ్రీ మదాంధ్ర భాగవతం, దశమ స్కంధము, రుక్మిణీ గ్రహణంబు)

కీర్తిమంతుడైన మురారి, మధురధ్వని చేస్తూ చలించే అలలనే  ప్రకాశించే వడ్డాణాన్ని ధరించిన భూమిని మోయడానికి సమర్థమైన తన కుడి చేతిని చాచాడు. విపరీతంగా చెమట బిందువులు జారుతున్న పద్మం లాంటి అందమైన చేతిని అందుకుని  ప్రేమతో ఆ కోమలిని రధం పైకి లాగాడు.

ఇది రుక్మిణి అగ్నిద్యోతనుల వారితో కబురు పంపిస్తే వస్తానని చెప్పిన ద్విబాహు రపరో హరి నగరానికి బైట దేవి ఆలయం దగ్గిర ఎదురు చూస్తూ ఉన్నప్పుడు, కని తదీయ రూప వయో లావణ్య వైభవ గాంభీర్య చాతుర్య తేజో విశేషంబులకు సంతసించి, మనోభవశరాక్రాంతయై రథారోహణంబు గోరుచున్న య వ్వరారోహం జూచి, పరిపంథి రాజలోకంబు చూచుచుండ మందగమనంబున గంధసింధురంబు లీలం జనుదెంచి ఫేరవంబుల నడిమి భాగంబుఁ గొనిచను కంఠీరవంబు కైవడి, నిఖిల భూపాలగణంబుల గణింపక దృణీకరించి, రాజకన్యకం దెచ్చి హరి తన రథంబుమీఁద నిడికొని పోవు సందర్భమునకు ఈ కలికాలపు హరికాలం అతికించిన చోద్యం, ఎలా వుంది?